นิทานเรื่อง กากับเหยือกน้ำ

นิทานอีสป กากับเหยือกน้ำ นิทานเรื่องนี้เล่าถึงกาตัวหนึ่งที่กระหายน้ำมาก แต่เหยือกน้ำมีน้ำอยู่เพียงนิดเดียว กาจะใช้ความคิดและพยายามหาวิธีที่จะดื่มน้ำได้อย่างไร มาอ่านนิทานกากับเหยือกน้ำเพื่อให้ลูกเรียนรู้วิธีคิดแก้ปัญหาอย่างชาญฉลาดกันค่ะ

แสงแดดร้อนแรงแผดเผา แผ่นดินแตกร้าวด้วยความแห้งแล้ง ในห้วย หนอง คลอง บึง แห้งผาก ไม่มีน้ำหลงเหลืออยู่เลย ณ เวลานั้น ยังมีแม่กาและลูกๆทั้งเจ็ดตัวของมัน

♫ แม่กา ฉันคือแม่กา ลูกกา ฉันคือลูกกา (กา กา) กา การักรักกันทุกวัน กา การักรักกันทุกวัน บินไปบนฟ้ากว้างใหญ่ ไปไหนไปด้วยกัน (กา กา) ♫

แม่กาและลูกๆทั้งเจ็ดตัวของมันได้พยายามบิน บินหาน้ำดื่มด้วยความกระหายไปทั่วทุกหนทุกแห่ง แต่จนแล้วจนรอด ก็มองเห็นเพียงไอร้อนที่แผ่คลุมไปทั่ว ความแห้งแล้งครอบคลุมไปทั้งผืนดิน ลูกกาทั้งเจ็ดต่างพากันเหนื่อยอ่อน หิวกระหายน้ำเป็นอย่างมาก

(เสียงลูกการ้อง)

แม่กาจึงสอนลูกกาพร้อมจิกไปว่า

“แม่รู้ลูก แม่รู้ แต่ว่าในเวลาลำบากอย่างนี้ เราต้องอดทนมากขึ้นไปอีก จงสู้เพื่อชีวิตของเจ้านะ”

♫ ลูกเอ๋ย เจ้าจงหมั่นเพียร ลูกเอ๋ยขอจงพยายาม จงสู้อดทนในวันที่มืดมน เจ้าจะก้าวพ้นสู่วันที่ดี จงสู้อดทนในวันที่มืดมน เจ้าจะก้าวพ้นสู่วันที่ดี เราสู้อดทนในวันที่มืดมน เราจะก้าวพ้นสู่วันที่ดี เราสู้อดทนในวันที่มืดมน เราจะก้าวพ้นสู่วันที่ดี ♫

“ลูกๆจ๊ะ เราจะบินไปทางเหนือนั้นอีกหน่อย ถ้าเราไปทันเวลา แม่จำได้ว่าเคยมีบ่อน้ำที่ชาวบ้านขุดไว้นานมาแล้ว ที่นั่นเราจะได้กินน้ำกัน ไปกันเถอะลูก”

ลูกกาต่างเชื่อฟังแม่กาและพยายามกระพือปีกบินต่อไป

ในที่สุดแม่กาก็พาลูกๆของมันบินมาจนถึงบ่อน้ำบาดาลที่ว่านั้น แต่เมื่อมองลงไปในบ่อน้ำ น้ำนั้นกลับอยู่ลึกเกินไป

“แม่จ๋าเราจะทำยังไง”

“ลูกจ๋า พักตรงนี้ก่อน แม่ขอบินดูรอบๆ ก่อน”

แม่กาให้ลูกๆของมันพักเหนื่อย ส่วนตัวแม่กาเองก็บินวนดูไปรอบๆ แม่ว่าแม่กาจะเหนื่อยจนแทบขาดใจ แต่เพื่อลูกๆของมัน มันจึงต้องอดทนเพียรพยายามต่อไป แม่กาหวังว่าจะได้พบแหล่งน้ำสักแห่ง และความพยายามนั้นก็สำเร็จผล

แม่กามองเห็นเหยือกน้ำใหญ่วางอยู่ไม่ไกล มันร้องเรียกลูกๆทันที ลูกกาได้ยินเสียงแม่เรียกมันรีบบินตรงรี่มาทันที

(เสียงลูกการ้อง)

แต่ว่า ก็เกิดสิ่งที่ไม่คาดคิดขึ้นอีกจนได้ แม่กาและลูกๆไม่สามารถกินน้ำตรงเหยือกนั้นได้ เพราะน้ำในเหยือกมีอยู่เพียงติดก้นเหยือกและปากเหยือกนั้นแคบมาก หากบินเข้าไปก็อาจติดอยู่ในนั้นได้ ก็จะเป็นอันตราย เจ้าลูกกาตัวสุดท้องเกิดหงุดหงดขึ้นมาที่ไม่สามารถกินน้ำได้ จึงไปคาบก้อนหินเล็กๆใส่เหยือกนั้นด้วยความโมโห

“นี่แน่ะ”

แม่กาได้สังเกตเห็นว่าเวลาโยนหินลงไปในน้ำดังจ๋อม ระดับน้ำในเหยือกก็เพิ่มสูงขึ้น ซึ่งนั่นก็หมายความว่ากาทุกตัวจะต้องช่วยกันคาบก้อนหินมาโยนลงไปในเหยือกน้ำ แล้วระดับน้ำก็จะสูงขึ้นๆ จนมาถึงปากเหยือกแล้วแม่กากับลูกกาก็จะสามารถกินน้ำในเหยือกได้โดยปลอดภัย แม่กาจึงสั่งให้ลูกๆของมันคาบก้อนหินทีละก้อนๆ โยนลงไปในเหยือกน้ำ

“นี่แน่ะๆๆๆๆๆๆ”

จากสิบก้อนเป็นยี่สิบก้อน เป็นสามสิบก้อนจนนับไม่ถ้วน พวกมันช่วยกันโดยไม่ยอมย่อท้อ จนในที่สุดระดับน้ำก็มาถึงปากเหยือก และแม่กากับลูกของมันก็สามารถกินน้ำดับความกระหายได้

“เย้ สำเร็จแล้ว”

“จำไว้นะลูก ถ้าเรามีความสามัคคีกันและอดทน มานะพยายามแบบนี้ต่อไป เราก็จบพอเจอแต่สิ่งที่ดี”

กาทุกตัวจึงได้กินน้ำเย็นฉ่ำสมใจ และมีชีวิตรอดปลอดภัย ผ่านพ้นช่วงเวลาที่เลวร้ายไปได้ในที่สุด

ข้อคิดเรื่องกากับเหยือกน้ำ

นิทานเรื่องนี้สอนให้เรารู้จักคิดนอกกรอบ แก้ปัญหาอย่างสร้างสรรค์ แทนที่จะยอมแพ้ไปง่ายๆ แต่กาในนิทานได้คิดหาวิธีแก้ปัญหาที่แปลกใหม่และได้ผลสำเร็จ

The Crows and The Pitcher (นิทานกากับเหยือกน้ำ ฉบับภาษาอังกฤษ)

In the scorching hot sun, the land cracked with drought. All the creeks, swamps, canals, and marshes were dry, without any water remaining. At that time, there was a crow and her seven young ones.

(Mother Crow, I'm Mother Crow. Baby Crow, I'm Baby Crow, (crow, crow) crow, we love each other every day, love each other every day. We fly to the vast sky. Wherever you go, I will go with you. (crow, crow))

The mother crow and her seven young ones tried to fly. They flew everywhere in thirst for drinking water. But all they could see was the heat that spread onto everything. The drought had covered the whole land. The seven crows were exhausted and very thirsty.

(Baby Crow's cry)

The mother crow taught the young crows while pecking them and said,

“I know, but we have to be even more patient in this difficult time. You must fight for your lives."

(My babies, you must persevere. Please try, my darlings. Be patient in the darkest days, and you will come out on the other side. Be patient in the darkest days, and you will come out on the other side. Be patient in the darkest days, and you will come out on the other side. Be patient in the darkest days, and you will come out on the other side.)

“Children, we're going to fly a little further north. I remember that there used to be a well that the villagers had dug long ago. If we go on time, we can have a drink there. Let's go, my darlings."

The crows obeyed the mother crow and continued to flap their wings.

Finally, the mother crow brought her young crows to the well. But when they looked into it, the water turned out to be too deep.

“Mom, what are we going to do?”

“My dears, rest here for now. Let me fly and look around first.”

Mother Crow let her children rest while she flew and looked around. No matter how exhausted she was, she must continue to be patient and persevere for her children. She hoped to find a source of water somewhere. Finally, that effort was fruitful.

She saw a large pitcher of water lying on the ground not too far away. She immediately called out to her children. The crows heard their mother's call and flew directly toward her.

(Crows crying)

But something unexpected happened. The crow and her children could not drink from the pitcher because the water was at the bottom, and its spout was very narrow. If they flew in, they could get stuck there, which could be very dangerous. The youngest crow became so frustrated that he could not drink water. So, he took a small stone and threw it into the pitcher in anger.

“There!”

Mother Crow noticed the water level rose after a stone was thrown into the pitcher. This means that all the crows must help each other pick up a stone and throw it into the pitcher; then, the level will rise higher and higher until it reaches the pitcher’s spout. Then the Mother Crow and Baby Crows will be able to drink the water safely. The mother ordered her young ones to pick up one stone at a time to throw into the pitcher.

“There, there, there, there, there, there!”

From ten stones turned into twenty stones, then thirty, until they became uncountable. The crows helped each other without giving up until, finally, the water level reached the pitcher's spout, and Mother Crow and her children could drink water to quench their thirst.

"Yay, it worked!"

“Remember, children; if we are united and patient and keep trying, we will only find good things.”

So, all the crows were able to drink cold water as they wished and survived safely. They finally got through the tough time.

Crow, crow.

This fable teaches you that intelligence and perseverance often lead to success.

นิทานก่อนนอน สำหรับเด็กเรื่องอื่น ๆ