คุณพ่อคุณแม่ที่กำลังหานิทานก่อนนอนให้ลูกฟัง ห้ามพลาดเรื่องนี้ นักดนตรีสี่สหาย นิทานที่เล่าเรื่องราวของลา หมา แมว และไก่ ถูกขับไล่ออกจากบ้านเพราะแก่ชรา ปลายทางจะเป็นอย่างไร มาอ่านนิทานนักดนตรีสี่สหาย พร้อมข้อคิดดีๆ สอนลูกเห็นคุณค่าของความสามัคคีกันเถอะ
กาลครั้งหนึ่งนานมาละ เรื่องเกิดขึ้นในยุคที่สัตว์ทุกชนิดยังต้องรับจ้างมนุษย์ทำงานต่างๆเพื่อหาเลี้ยงชีพ ดองกี้เป็นลาตัวหนึ่งที่ตลอดชีวิตของมันได้แต่ขนถุงข้าวโพดไปส่งยังทุกที่ที่เจ้านายของมันสั่ง ภูเขาทุกลูก ลำธารทุกแห่ง ดองกี้รู้จักเป็นอย่างดี
วันเวลาผ่านไป มันเริ่มแก่ชรา เรี่ยวแรงถดถอย ขึ้นภูเขาไม่ไหว ลงภูเขาก็ไม่ถนัด เข่าไม่ดี ตาก็ไม่ดี เจ้านายของมันเลยมีสีหน้าที่ไม่สู้ดีนัก แต่ดองกี้ดูออกว่าเจ้านายของมันกำลังคิดอะไรอยู่
อย่ากระนั้นเลย ดองกี้คิด เราไปตายเอาดาบหน้าเถอะ
ใช้ชีวิตบั้นปลายอย่างอิสระดูสักครั้งหนึ่ง ใครว่าลาแก่ๆ อย่างฉันจะไม่มีประโยชน์
ดองกี้เดินทางตามความใฝ่ฝันของตนเอง ยังไม่มีใครรู้ว่า มันคิดอะไรอยู่ จนกระทั่งมันได้พบกับดอกกี้ หมาแก่ที่หอบลิ้นห้อยอยู่ข้างทาง ท่าทางของมันดูตื่นตระหนกและอ่อนแรง
“เฮ้ ทำไมนายถึงหมดสภาพอย่างนี้ล่ะเพื่อน”
“ฉันกำลังจะโดนเจ้านายฆ่าซะแล้ว ก็แค่ฉันแก่ ล่ากระต่ายให้เขาไม่ไหวอ่ะ”
“อื้อ น่าสงสารจริงๆ น่าเศร้าเน้อ อย่ากระนั้นเลย นายไปกับฉันดีกว่า มีเมืองแห่งนักดนตรีรออยู่ข้างหน้า ฉันน่ะเคยเห็นมากับตาว่าใครๆก็เป็นนักดนตรีได้ ฉันน่ะจะเล่นเชลโล ส่วนนายอ่ะน่าจะเป่าทูบาไหวนะ ไปกันเถอะเพื่อน”
ดอกกี้นิ่งคิดอยู่ครูหนึ่ง ก่อนจะลุกตามเจ้าดองกี้ไป คำถามเดียวที่เกิดขึ้นก็คือ
(เมืองที่ว่านั้นมีชื่อว่าอะไรหรือ โอ้ เมืองที่ว่านั้นมีชื่อว่าเมืองเบรเมน เบรเมน)
ดองกี้ลาแก่กับเจ้าดอกกี้หมาแก่ เดินไปได้สักพักเดียวก็เจอเข้ากับเจ้าแคทตี้ แมวแก่ที่เปียกมะล่อกมะแล่กอย่างน่าสมเพช
“เฮ้ ทำไมหมดสภาพอย่างนี้ละเหมียว เหมียว”
“เฮ้อ ตั้งแต่ฉันเหนื่อยล้าไม่ล่าหนูอ่ะ แถมบางทีฉันก็ชอบกลิ้งไปมาหน้าเตาผิงอ่ะ เจ้านายของฉันก็เลยโกรธ จับฉันกดน้ำเย็นเจี๊ยบเลย โอ้โห หนาวมากเลยอ่ะ ดีนะที่ฉันยังพอมีแรงที่จะวิ่งหนีมาได้อ่ะ”
“โหดร้ายจริงนะเนี่ย” ดอกกี้พูด
“นั่นสิ อย่ากระนั้นเลย เธอไปกับฉันดีกว่า มีเมืองแห่งนักดนตรีรออยู่ข้างหน้า ฉันน่ะเคยเห็นมากับตาว่าใครๆก็เป็นนักดนตรีได้ ฉันน่ะจะเล่นเชลโล ส่วนดอกกี้จะเป่าทูบานา ไปกันเถอะเหมียวๆ”
แคทตี้นิ่งคิดอยู่ครูหนึ่งก่อนจะลุกขึ้นตามทั้งคู่ไป คำถามเดียวที่เกิดขึ้นก็คือ
(เมืองที่ว่านั้นมีชื่อว่าอะไรหรือ โอ้ เมืองที่ว่านั้นมีชื่อว่าเมืองเบรเมน เบรเมน)
สามผู้ลี้ภัยเดินมาได้อีกไม่ไกลนัก ที่หน้าฟาร์มแห่งหนึ่ง ชิกกี้ ไก่แก่ตัวหนึ่ง ยืนคกตกอยู่บนขอบรั้ว หน้าตาทุกข์ระทมเชียว
“เฮ้ ทำไมดูหงอยงั้นล่ะ”
“หนีอีโต้มาล่ะสิเพื่อนยาก เย็นนี้ฉันจะโดนสับคอ และพรุ่งนี้ฉันก็จะกลายเป็นซุปแล้ว”
“ไปกับเราเถอะ มีเมืองแห่งนักดนตรีรออยู่ข้างหน้า ฉันเคยเห็นมากับตานะ ว่าใครๆก็เป็นนักดนตรีได้ เสียงดีๆ แบบนี้ ถ้านายไป นายจะได้เป็นอะไรที่เจ๋งกว่าซุปแน่ๆ”
ชิกกี้นิ่งคิดอยู่ครูหนึ่งก่อนจะลุกขึ้นตามกันไป คำถามเดียวที่เกิดขึ้นก็คือ
(เมืองที่ว่านั้นมีชื่อว่าอะไรหรือ โอ้ เมืองที่ว่านั้นมีชื่อว่าเมืองเบรเมน เบรเมน)
ทั้งสี่ออกเดินทางต่ออย่างเร่งรีบ แต่อย่างไรก็ตาม เมืองเบรเมนก็ไม่ใกล้นัก ทั้งสี่จำต้องหยุดค้างคืนที่ในป่า ดองกี้กับดอกกี้เลือกนอนหลับอยู่ใต้ต้นไม้ใหญ่ ในขณะที่แคทตี้กับชิกกี้ขึ้นไปเกาะอยู่บนกิ่งไม้ ทั้งสี่ทั้งเหนื่อยและหิว ชิกกี้บินขึ้นไปบนยอดไม้ ก่อนจะมองไปรอบๆ เมื่อเขาเห็นแสงไฟวับๆแวมๆ ก็ร้องเรียกเพื่อนด้วยความดีใจ
“เฮ้พวกเรา มีบ้านอยู่ที่นี่แน่ๆ”
ทั้งสี่เดินตามแสงไฟไปเรื่อยๆ จนกระทั่งถึงบ้านหลังหนึ่ง ดองกี้ตัวใหญ่ที่สุดจึงรับบทกล้าหาญ เดินเข้าไปใกล้ๆ เพื่อสังเกตุการณ์
“นายเห็นอะไรบ้างเจ้าลาสีเทาเพื่อนรัก” ชิกกี้ถาม
“ฉันเห็นอะไรน่ะเหรอ ฉันเห็นโ๖๊ะที่เต็มไปด้วยของกินอร่อยๆ เต็มไปหมดเลย กับโจรสองสามคนน่ะ”
“ต้องมีอะไรเหมาะกับท้องหิวๆของเราแน่ๆเลย” ดอกกี้เผย
“ยกเว้นพวกโจรสองสามคนนั่นน่ะ” แคทตี้เตือนสติ
สัตว์ทั้งหลายพากันช่วยคิดแผนการเพื่อกำจัดพวกโจรให้ออกไปจากอาหารที่พวกเขาต้องการ ในที่สุดแผนการที่แสนจะแปลกประหลาดก็เริ่มขึ้น ดองกี้เอาสองขาหน้าพาดริมหน้าต่างไว้ ดอกกี้โดดขึ้นยืนข้างหลัง แคทตี้โดดตามขึ้นไปติดๆ ในขณะที่ชิกกี้ก็บินขึ้นไปยืนอยู่บนหัวแคทตี้อีกทีหนึ่ง
“เอาล่ะ เมื่อฉันนับหนึ่ง สอง สาม ก็เริ่มเลยนะ หนึ่ง สอง ซั่ม”
เสียงร้องอันแปลกประหลาดของสัตว์ทั้งสี่ก็ดังขึ้นพร้อมๆกัน พวกโจรก็สะดุ้งสุดตัว พวกเขามองเห็นเขาที่สุดแสนจะพิลึกพร้อมเสียงอันชวนขนลุก
“ ผะ ผะ ผะ ผะ ผะ ผีหลอก” พวกโจรพากันตะโกนอย่างตกใจพร้อมกับเผ่นหนีออกจากบ้านไปอย่างรวดเร็ว
สหายทั้งสี่จึงได้ครอบครองอาหารและบ้านที่แสนจะอบุ่น พวกเขาทานอาหารกันจมอิ่มแปล้และแยกย้ายกันเข้านอนด้วยความอ่อนเพลีย ดองกี้นอนในกองฟางหน้าบ้าน ดอกกี้นอนอยู่ในบ้านค้างๆประตูโน่น แคทตี้นอนสบายใกล้ๆเตาผิง ส่วนเจ้าชิกกี้น่ะหรือ ก็บินขึ้นไปนอนบนหลังคาโน่นแน่ะ
ราวๆ เที่ยงคืน พวกโจรตัดสินใจกลับมา พวกมันเห็นบ้านมืดและเงียบกริบ เจ้าหัวหน้าจึงส่งลูกน้องเข้าไปสอดแนมดูสิว่าเมื่อสักครู่นั้นน่ะมันเป็นจนปิศาจร้ายมาหลอกหลอนจริงหรือเปล่า เจ้าโจรสอดแนมพอเข้าไปถึงในบ้านก็เริ่มควานหาเทียนไขมาจุดไฟ แล้วมันก็เริ่มมองเห็นดวงตาสีเขียววาบน่ากลัวก่อนที่จะถูกพุ่งเข้ามาข่วนอย่างรุนแรง ทันใดนั้นก็มีเขียวที่มองไม่เห็นงับเข้าให้ที่ขา เสียงไก่ขันโหยหวนเสียงดังน่ากลัว เจ้าโจรหนีรอดออกไปที่ลานบ้านก็เจอลาลึกลับทั้งถีบทั้งเหยียบจนน่วม มันร้องตะโกนลั่นแล้วก็รีบวิ่งหนีกลับไปหาเจ้านาย
ตั้งแต่นั้นมาสหายทั้งสี่ก็อยู่ที่นั่นอย่างมีความสุข พวกเขาร้องรำทำเพลงกันทุกคืน แม้จะไปไม่ถึงเมืองเบรเมนอีกเลย
♫ อาจจะไม่เหมือนเรื่องราวที่ใครบอกไว้ อาจจะไม่เหมือนสิ่งใดที่เราอยากพบเจอ แต่อย่างน้อยๆเราทำ เดินตามความฝันจนเจอ อาจจะไม่สวยเลิศเลอแต่เราก็พบมัน ♫
The Fox and the Sour Grapes (นิทานสุนัขจิ้งจอกกับพวงองุ่น ฉบับภาษาอังกฤษ)
A donkey had spent all his life carrying heavy loads for his master, but as he got older, his master decided to sell him to someone else.
“Old donkey. Listen to me carefully. Tomorrow, I will take you to sell to another merchant. As the days go by, you will only grow older. You are of no use to me anymore."
“But I've been helping you carry heavy things all my life, sir.”
“But now you are so old that you no longer have the strength to carry heavy things for me. I’m wasting rice and straw to keep you. It’s better to sell you and use the money to buy delicious food. Hahaha."
When the donkey knew the thoughts of his master, he secretly fled that night and set off for the town of Bremen.
“I can't stay here any longer. I don't want to be with a new master. I'm going to escape to Bremen to play music. I can play the guitar somewhat. A music career would be most suitable for an old donkey like me.”
(Who says we are old? Who says we can't go? Who will say what or tell us what? We don't care either way. Oh, we’ll sing along. Sing our song and dance. Whoo, whee, whoo, whee. Play the music, and keep playing the music. Whoo, whee, whoo, whee.)
Along the way, the donkey met an old hound dog running away from something. He had wounds on his body from being hit.
"Hound dog, what are you running away from? And you beat you so? Come on, come and hide here first.”
“Help me, help me; it's my master who's chasing me.”
“What? Were you beaten by your own master? But why?”
“Because I'm too old to run and hunt for my master. So, he was thinking of getting rid of me.”
“Oh, we are in the same boat. My master doesn't need me anymore. Well, do you know how to play the drums?”
“I can play a little, but I'm not very good at it.”
“Then will you join me as a musician in Bremen?”
“Sure, let me go with you.”
(Who says we are old? Who says we can't do anything? Who will say what or tell us what? Why should we care? Oh, we’ll sing along. Sing our song and dance. Whoo, whee, whoo, whee. Wolf, wolf, wolf. Play the music, and keep playing the music.)
The hound dog agreed, and the pair set off for Bremen. On the way, they both came across a cat that was running away from something. He seemed discouraged and exhausted. The donkey then asked the cat,
“What happened, cat? What did you run away from?"
“I ran away from the master. He kicked me out of the house because he said that I was too old to catch mice. It was pointless for me to stay."
“So, are you able to play the violin?”
“I can play a little, but I’m not very good at it.”
“Then, will you join us as musicians in Bremen?”
(Who says we are old? That walking or running is too tiring for us? Who will say what or tell us what? Why should we care? Oh, we’ll sing along. Sing our song and dance. Whoo, whee, whoo, whee. Wolf, wolf, wolf. Meow, meow, meow. Play the music, and keep playing the music.)
The donkey invited the cat to join the band and play the violin in the town of Bremen. The three of them set off again. Along the way, they came across an old rooster who was crowing in shock. The donkey shouted and asked,
“What happened, rooster? What did you run away from?”
“I ran away from my master who tried to cook me. He said I was too old to crow loudly.”
“Do you want to be a singer? With such a good crowing voice, why don’t you be the lead singer of our band.”
“If you think I can become a singer, I accept.”
“Then let's hurry and continue to Bremen.”
(Who says we are old? Who says we are withering? Cock-a-doodle-doo! Who says what or tells us what? Why should we care? Oh, we’ll sing along. Sing our song and dance. Whoo, whee, whoo, whee. Wolf, wolf, wolf. Meow, meow, meow. Cock-a-doodle-doo! Play the music, and keep playing the music.)
Then the four animals set off for Bremen. On the way, they had to walk through a forest and saw a bright ahead of them. With hunger, they followed the light until they found a cabin. The donkey peeked inside and saw evil thieves eating lots of food at the table. So, he turned and said to his friends,
“There are savage thieves inside the cabin, eating large amounts of food. The more I see this, the hungrier I get.
“Then how are we supposed to eat the food in this cabin?”
“We must frighten the thieves and chase them away from the cabin. Then, we can go inside and eat instead of them.”
So, the four planned to frighten the thieves by having the dog climb up to stand on the donkey’s back, having the cat stand on the dog’s back, and letting the rooster fly to sit on the cat’s back and lean in through the window, crowing as loud as he could.
(What shall we do with these thieves? What to do, who knows how? Ruthless thieves like these should have to go to jail for ten years. We will tell you our plan. It’s a good plan. You will deceive these thieves into chasing them away. Have the dog stand on the donkey's back and stack each one of us on top. As for the cat, climb onto the dog’s back. Finally, the rooster goes and clings to the cat’s back. Lean forward and crow loudly. Cock-a-doodle-doo!)
Cock-a-doodle-doo!)
“Hey boss, what's that noise? It sounded so scary. Oh no, I'm scared. I will leave first.”
“Hey, hey, wait for me, don't leave me alone. I'm afraid too.”
“Hehehe. The robbers are so frightened by the sound of the rooster that they have all scattered away. Hurry, let's go and eat the food in the cabin.”
The robbers heard strange noises in the night and were frightened. They ran away and scampered from the cabin. The four animals went in to eat the delicious food. When they finished, they put out the fire and lay down in exhaustion.
“The noise has quieted down at the cabin. Sneak up and see for me what kind of sound you heard earlier.”
“Are you sure, boss? I don't dare to go. I'm afraid. It's late at night. I don't know what sound that was."
“But I am your leader. You must obey my orders. Go back to the cabin now.”
Fearing the boss’s anger, the subordinate agreed to go back to the cabin. Upon reaching the cabin in the dark, the thief saw the cat's eyes reflected in the light, which looked like hot coals. So, he took a candle and dipped it in, hoping to light it.
(Cat meows)
The startled cat cried and scratched the thief’s face. The frightened thief ran away and stumbled on the dog. The dog bit his leg, and the thief ran away to the back of the house where the donkey was hiding. The donkey kicked his back so hard that the thief fell and rolled on the ground. After that, the thief heard a terrifying howl of a rooster crowing.
The thief hurriedly ran away and told his boss,
“Boss, boss, I almost died. A witch scratched me. Look at the blood! A giant snake bit me on the leg. Look, the wound is huge. As if that wasn’t enough, I was attacked by a monster until my back was almost broken, and before I could leave the cabin, I was haunted by the sound of the devil. Oh, I'm so scared. (Sobs) If we remain here, we will surely be scared to death.”
“Then what are you waiting for? Let’s escape quickly. I shall run ahead first."
“Hey, wait for me, boss.”
“See, with our unity and combining our strengths; we were finally able to chase the thieves away. Even though we are old, we still have guts.”
(Different people have different strengths. If we understand how to use them properly and combine them together, power will be born, the power of unity. Unity is the greatest power; let us move toward success together. Unity is the greatest power. Cooperate, and we will definitely succeed. We will definitely succeed with unity, hum, hum, hum.)
“I'm starting to like this cabin. It is spacious and cozy.”
“I also like that there are lots of food to choose from.”
“I like that it has room for me to stretch my neck and crow loudly.”
“Then let's choose to stay in this cottage. We don't have to be musicians in Bremen anymore. Is that good?”
“That is the best!” (The three said at the same time.)
The four animals were proud that they had gathered together to use each other's advantages to drive the thief away. The four of them really liked this cabin and decided not to become musicians in Bremen but to continue living happily together in this forest.
นิทานก่อนนอน สำหรับเด็กเรื่องอื่น ๆ
