การแข่งขันเพื่อคัดเลือกหาจ้าวแห่วสัตว์ปีก หรือนกที่มีขนปีกสวยงามที่สุด ทำให้มีนกขนสวยมากมายลงแข่งขัน รวมถึงเจ้านกกาขนสีดำสนิท ที่อยากจะประลองเป็นจ้าวแห่งสัตว์ปีกเช่นกัน
♫ ณ พงไพรกว้างใหญ่ กลางใจป่าดังสวนสวรรค์ มีนกน้อยนกใหญ่ อาศัยอยู่ร่วมกัน มากมาย ♫
ท่ามกลางป่าใหญ่เขียวชะอุ่มที่มีต้นยางมหึมา ต้นปาล์มที่มีใบสีเขียวกางออเหมือนพัด และเถาวัลย์ที่พันเกี่ยวตามต้นไม้ห้อยระโยงระยางสวยงาม ที่นี่เป็นที่อยู่อาศัยของเหล่าสัตว์ปีก ที่ต่างกันก็พากันโบยบินไปทั่วป่าใหญ่แห่งนี้ ในเวลานี้ก็เหลือเวลาอีกไม่นาน วันฉลองประจำปีของผืนป่ากใกล้จะเริ่มขึ้น เทพเจ้าที่ดูแลป่าแห่งนี้จึงได้เรียกประชุมเหล่าสัตว์ปีกทั้งหลายที่อาศัยอยู่ในเกาะนับร้อยนับพันมาชุมนุมกัน
“เอาล่ะ ที่เราเรียกพวกเจ้ามาชุมนุมกันในวันนี้ เพราะมีเรื่องจะแจ้งให้รู้ว่า ในงานฉลองประจำปีครั้งนี้ ข้าจะจัดการคัดเลือกหาผู้ที่จะครองตำแหน่งจ้าวแห่งสัตว์ปีก”
บรรดานกที่เป็นสัตว์ปีกทั้งหลายบนเกาะต่างพากันฮือฮาตื่นเต้นเป็นอันมาก เทพเจ้าแจ้งกติกาว่า ผู้ที่มีขนปีกสวยงามที่สุดจะได้รับคัดเลือกเป็นจ้าวแห่งสัตว์ปีก บรรดาสัตว์ปีกทั้งหลายก็เลยพากันอวดโฉมของตนเองอย่างเต็มที่ เจ้านกอินทรีย์โฉบออกมาเสนอตัวเป็นจ้าวแห่งสัตว์ปีกก่อนใคร
“ข้านี้นี่ไง อินทรีย์จ้าวเวหา ปีกสะบัดซัดลมกระพือไกล ยามโบยบินยิ่งใหญ่ใครจะกล้าเทียบเทียม”
♫ ลัลลั้ลลา ลา ลัลลั้ลลา ลา ลา ลา ลา ลา ลัลลั้ลลา ลา ลัลลั้ลลา ลัลลั้ลลา ลัลลั้ลลา ลา ♫
เจ้านกแก้วขนสวยก็รีบออกมาโต้เถียง
“ขอโทษนะท่าน ถึงฉันจะตัวเล็กแต่สีสันสดใส ถ้าเทียบเรื่องปีกสวยงาม ถามสิ๊ ใครจะกล้ามาท้าทาย”
♫ ลัลลั้ลลา ลัลลั้ลลา ลัลลั้ลลา ลัลลั้ลลา ลัลลั้ลลา ลัลลั้ลลา ลา ♫
เจ้านกแก้วก็ไม่ยอมแพ้ เจ้านกยูงก็รีบรำแพนหางของมันออกเพื่อจะแสดงความสวยงามเช่นกัน
“อ๊ อ๊ะ อ๊ะ อย่าเพิ่งดีใจ ดูก่อนนี่ไง ปีกฉันรำแพน สุดแสนเพริดพราย ลวดลายอ่อนช้อย นกน้อยอย่างเจ้าจงถอยไป”
เหล่าสัตว์ปีกทั้งหลายต่างพากันวุ่นวายระส่ำระสาย ถกเถียงกันไปทั่วทั้งป่าใหญ่
หงส์ขาวที่ยืนอยู่ริมลำธารไม่พอใจ ขอเสนอความคิดบ้าง
“แค่เพียงสีและสันเท่านั้นหรือจะพอ ฉันต่างหากที่เป็นต่อ เพราะอยู่ในลำธาร สะอาดสะอ้านเกินใคร ขนพวกเธอแม้สีสวยแค่ไหน แต่จะงามได้อย่างไร หากไม่เคยทำความสะอาดมัน”
ว่าแล้วเจ้าหงส์ขนสีขาวงามผุดผ่องก็กระโจนลงลำธารอาบน้ำในทันใด
นกทั้งหลายรู้สึกเห็นด้วยตามที่หงส์ขาวพูด ต่างรีบกระโจนลงไปตามลำธาร ต่างพากันไซร้ขนและปีกเพื่อทำความสะอาดกันเป็นการใหญ่
“น้ำเย็นชื่นใจ สะอาดสะอ้าน”
“ลัลลั้ลลา ลัลลั้ลลา อาบน้ำทำความสะอาดปีกดีกว่า”
ขณะที่นกทุกตัวพยายามทำตัวเองให้สะอาดสะอ้านด้วยการอาบน้ำอยู่นั้น ยังมีนกกาที่มีขนสีดำสนิททั้งตัวยืนมองอยู่
♫ ฉันเป็นกา มีขนสีดำ มองดูช่างน่าขำ ฉันเป็นกาแต่หัวใจไม่ดำ ร้องเรียกฉัน กา กา กามีขนสีดำ ฉันเป็นกา ฉันเป็นกา มีขนสีดำ มองดูช่างน่าขำ ฉันเป็นกาแต่หัวใจไม่ดำ ร้องเรียกฉัน กา กา กามีขนสีดำ ฉันเป็นกา ♫
เจ้านกกาตัวนี้ มันเองก็อยากเป็นจ้าวแห่งสัตว์ปีกกับเขาเหมือนกัน เพียงแต่มันไม่พอใจในขนปีกของตัวเองที่มีแต่สีดำไม่สวยเลย มันจึงไปแอบอาบน้ำอยู่ปลายลำธารเพียงตัวเดียว เมื่อเพื่อนสัตว์ปีกมองเห็นต่างก็พากันหัวเราะเยาะ
“ว้าย ดูเจ้าหาตัวดำนั่นสิ ช่างไม่เจียมตัว อย่างเจ้าน่ะไม่มีวันได้เป็นจ้าวแห่งสัตว์ปีกหรอก ขนก็ดำปิ๊ดปี๋”
เทพเจ้าเห็นดังนั้นก็เอ่ยเตือน
“นี่ การหัวเราะเยาะผู้อื่นน่ะเป็นสิ่งที่ไม่ควรทำหรอกนะ”
“เอ่อ ขอโทษค่ะท่านเทพเจ้า”
“เอาล่ะ พวกเจ้าก็เตรียมตัวให้พร้อม แล้ววันฉลองของผืนป่า เราจะกลับมา”
ว่าแล้วท่านเทพเจ้าห็หายตัวจากไป ส่วนเจ้านกกาก็ยังยืนน้ำตาร่วงเพราะถูกเพื่อนๆเยาะเย้ย แต่มันก็ยังคงทำความสะอาดขนของมันปีกของมันต่อไป แต่ไม่ว่าจะล้างหรือขัดสีฉวีวรรณอย่างไร ขนปีกของนกกาก็ยังคงเป็นสีดำสนิทอยู่เหมือนเดิม มันล้างขนปีกไปและส่องดูขนปีกที่ล้างอยู่ในน้ำ แล้วก็ได้แต่ทอดถอนใจด้วยความเศร้าอย่างที่สุด
♫ ฉันเป็นกา มีขนสีดำ มองดูช่างน่าขำ ฉันเป็นกาแต่หัวใจไม่ดำ ร้องเรียกฉัน กา กา กามีขนสีดำ ฉันเป็นกา ♫
♫ มาสิมาล้อมวง เรามานั่งลงใกล้ ๆ กันไว้ เธออย่าเพิ่งไปไหน ก็มีอะไรจะเล่าให้ฟัง กาลครั้งหนึ่งนั้น ยังมีตำนานเรื่องดาวน่าชัง ดาวดวงนั้นลอยขวางอยู่ในท่ามกลางหมู่ดาวมากมาย ♫
หลังจากนั้นไม่นาน เมื่อพวกนกต่างๆ และนกหงส์ล้างขนปีกของพวกตนเสร็จแล้ว ก็กระจัดกระจายกลับขึ้นฝั่งไปกันหมด นกกายังอยากจะได้ปีกขนสวยงามเพื่อจะได้มีโอกาสเป็นจ้าวแห่งสัตว์ปีก มันคิด คิด คิดแล้วคิดว่าจะทำยังไง สายตาของเจ้านกกาพลันมองไปเห็นขนปีกของนกตัวอื่นที่มีทั้งสีสันสวยงาม ทิ้งเกลื่อนกระจักกระจายอยู่้เต็มไปหมด หลังจากที่เหล่าสัตว์ปีกทั้งหลายได้ไซร้ขนของตน ขนปีกเหล่านี้ก็เลยหลุดออกมาหล่นเต็มไปหมด นกกามองพวกขนปีกสีสวยงามหลากหลายแบบที่หล่นร่วงอยู่นั้น แล้วมันก็เกิดความคิดขึ้นมา เจ้ากามันหยิบเอาขนปีกสีสันสวยงามนั้นมาปักแซมลงไปในปีกของมัน เพราะคิดว่าบางทีมันอาจจะได้รับเลือกให้เป็นจ้าวแห่งสัตว์ปีกก็ได้
แล้ววันที่จะเลือกตั้งผู้มีขนปีกที่สวยที่สุดที่จะได้รับเลือกให้เป็นจ้าวแห่งสัตว์ปีกก็มาถึง พวกสัตว์ปีกทั้งหลายรีบออกมาอวดขนสวยๆกัน เจ้านกกาปรากฎโฉมออกมา มันเอาขนนกตัวอื่นที่สวยๆมาปักแซมขนของมันจนสวยงาม แทบไม่มีใครจำได้เลยว่านั่นคือนกกา แล้วก็ได้เวลาที่เทพเจ้าเสด็จลงถึงผืนป่า สัตว์ปีกทั้งหลายพากันยืนเรียงรายกันเพื่อให้เทพเจ้าตัดสิน
“เอาล่ะ ไหนขอดูหน่อยสิ๊ ขนปีกของใครงามที่สุด”
นกทั้งหลายต่างพากันโบยบินด้วยลีลาและท่วงท่าสวยงาม ขยับไปพร้อมกับปีกของพวกมัน แต่แล้วในขณะนั้นเอง ขนที่ปักแซมอยู่ที่ตัวนกกาก็ค่อยๆหลุดออก มาทีละเล็กทีละน้อย ขนปีกสวยๆที่นกกาเอามาปักแซมนั้นหลุดร่วงเพราะแรงลมพัด ทำให้ขนปีกที่มันเอามาแซมนั้นหลุดออกไปจนหมด นกการู้สึกอายเป็นอย่างมาก
“นี่เจ้านกกา เจ้าบังอาจหลอกลวงข้าอย่างั้นรึ” เทพเจ้ารู้สึกโกรธเป็นอย่างมาก
♫ โกหกลวงตา ไม่ละอายเลยหรือไร ความสวยงามอยู่ที่ใด โกหกทำไมยอมรับความจริงที่มี เป็นสิ่งที่ดีในตัวของตน เป็นสิ่งที่ดีในตัวของตน ♫
“ข้าเสียใจด้วย ข้าไม่สามารถให้คนโกหกหลอกลวงเป็นจ้าวแห่งสัตว์ปีกได้หรอก”
เจ้านกกาจึงต้องก้มหน้ารับกรรมที่โกหกหลอกลวงคนอื่น มันออกไปจากงาน ปล่อยให้ทุกคนฉลองกันอย่างสนุกสนาน ส่วนตัวมันก็แอบมาร้องไห้อยู่ที่ต้นโอ๊คใหญ่แต่เพียงผู้เดียว
♫ โกหกลวงตา ไม่ละอายเลยหรือไร ความสวยงามอยู่ที่ใด โกหกทำไมยอมรับความจริงที่มี เป็นสิ่งที่ดีในตัวของตน เป็นสิ่งที่ดีในตัวของตน ♫
นิทานเรื่องนี้สอนให้รู้ว่าการโกหกหลอกลวงจะไม่เป็นที่ยอมรับของผู้อื่น
♫ ณ พงไพรกว้างใหญ่ กลางใจป่าดังสวนสวรรค์ มีนกน้อยนกใหญ่ อาศัยอยู่ร่วมกัน มากมาย ♫
♫ ลัลลั้ลลา ลา ลัลลั้ลลา ลา ลา ลา ลา ลา ลัลลั้ลลา ลา ลัลลั้ลลา ลัลลั้ลลา ลัลลั้ลลา ลา ♫
♫ ลัลลั้ลลา ลัลลั้ลลา ลัลลั้ลลา ลัลลั้ลลา ลัลลั้ลลา ลัลลั้ลลา ลา ♫
♫ ฉันเป็นกา มีขนสีดำ มองดูช่างน่าขำ ฉันเป็นกาแต่หัวใจไม่ดำ ร้องเรียกฉัน กา กา กามีขนสีดำ ฉันเป็นกา ฉันเป็นกา มีขนสีดำ มองดูช่างน่าขำ ฉันเป็นกาแต่หัวใจไม่ดำ ร้องเรียกฉัน กา กา กามีขนสีดำ ฉันเป็นกา ฉันเป็นกา มีขนสีดำ มองดูช่างน่าขำ ฉันเป็นกาแต่หัวใจไม่ดำ ร้องเรียกฉัน กา กา กามีขนสีดำ ฉันเป็นกา ♫
♫ โกหกลวงตา ไม่ละอายเลยหรือไร ความสวยงามอยู่ที่ใด โกหกทำไมยอมรับความจริงที่มี เป็นสิ่งที่ดีในตัวของตน เป็นสิ่งที่ดีในตัวของตน ♫
♫ โกหกลวงตา ไม่ละอายเลยหรือไร ความสวยงามอยู่ที่ใด โกหกทำไมยอมรับความจริงที่มี เป็นสิ่งที่ดีในตัวของตน เป็นสิ่งที่ดีในตัวของตน ♫ฃ
The King of Winged Beasts (นิทานจ้าวแห่งสัตว์ปีก ฉบับภาษาอังกฤษ)
♫ In a vast forest at the center of a heavenly garden lived many little and big birds together. ♫
In the midst of a lush forest with enormous rubber trees, a palm tree with green leaves unfolded like a fan, and vines intertwined in the beautiful trees. This was home for the birds, where they enjoyed taking flight over this huge forest. Today, the forest's annual feast day was about to begin, and there was not much time left. The deity in charge of this forest had summoned hundreds of thousands of birds that lived on the island to gather together.
“All right. I have gathered you here today because I want to announce something. In this annual celebration, I will hold a competition to select the winged creature that will be crowned the King of Winged Beasts.”
All the birds on the island were very excited. The deity informed them that the bird with the most beautiful feathers would be chosen as the King of Winged Beasts. All the fowls, therefore, took to show off their appearance to the fullest. The eagle swooped in before anyone and presented himself as the King of Winged Beasts.
“Here I am, the Heavenly Eagle, with wings fluttering in the wind when I soar; who would dare to compare?”
♫ Lalalla, la, lallalla, la, la, la, la, la, la, lalalla, la, lallalla, lallalla, la, la. ♫
The beautiful feathered parrot hurriedly came out and argued.
“Excuse me, sir. Although I am small, I am colorful. Tell me, who would dare to challenge me if we're talking about beautiful wings?”
♫ Lalalla, la, lallalla, la, la, la, la, la, la, lalalla, la, lallalla, lallalla, la, la. ♫
The parrot did not give up. The peacock also hurriedly spread its tail to show its exquisite beauty.
“Oh, ah, ah, don't be so happy. Look at this; my wings are dancing so dazzlingly with delicate patterns. Little bird, you must take a step back.”
All the birds were in chaos. They argued all through the forest.
The white swan standing by the stream became dissatisfied and offered some ideas.
“It’s not just about color and patterns. I'm the one who should be picked because I live in the stream where it’s clean and clear. No matter how beautiful your feathers are, it doesn’t matter because they’ve never been cleaned.”
Then the beautiful white swan suddenly jumped into the stream to bathe.
The other birds agreed with the white swan and hurriedly jumped down the stream too. They all gathered their feathers and wings to bathe and clean.
“Cold, refreshing, clean water.”
“Lalalla, lallalla, we better take a shower and clean our wings.”
While all the birds were trying to keep themselves clean by taking a bath, a raven with completely black feathers stood watching.
♫ I'm a raven. I have black hair. I look so funny. I am a raven, but my heart is not black. Call on me, caw, caw. Ravens have black hair. I am a raven. I'm a raven. I have black hair. I look so funny. I am a raven, but my heart is not black. Call on me, caw, caw. Ravens have black hair. I am a raven. ♫
This raven also wanted to be the King of Winged Beasts, but he wasn’t satisfied with his black feathers. So, he secretly took a bath at the end of the stream alone. When his bird friends saw this, they all laughed,
“Oh gosh, look at that black raven. Isn’t he ashamed? You will never be the King of Winged Beasts. Your feathers are completely black.”
The deity saw this and warned the birds,
“Hey, laughing at others is something you shouldn’t be doing.”
“Oh, I'm sorry, my lord.”
“Okay, you guys, get ready. When the celebration day arrives, I will return.”
Then the deity disappeared. As for the raven, he was still standing and shedding tears because his friends ridiculed him. He continued to clean his feathers and his wings. But no matter how much he washed or polished his wings, his feathers were still as black as before. He looked at his feathers in the stream while washing them and sighed with the utmost sadness.
♫ I'm a raven. I have black hair. I look so funny. I am a raven, but my heart is not black. Call on me, caw, caw. Ravens have black hair. I am a raven. ♫
Shortly thereafter, when the birds and the swans had finished washing their feathers, they all scattered over the river bank. The raven still wanted to have beautiful feathered wings to have the opportunity of becoming the King of Winged Beasts. He thought and thought and thought some more about what to do. His eyes scanned the area and immediately saw the colorful feathers of other birds' wings scattered everywhere. The birds’ feathers had fallen off when they were cleaning their wings. The raven looked at the many colorful fallen feathers, and an idea arose. He took the colorful feathers and pinned them into his wings because he thought that perhaps this could help him be chosen as the King of Winged Beasts.
And then, the election day of the most beautiful feathered bird to be chosen as the King of Winged Beasts arrived. All the birds hurriedly came out to show off their beautiful feathers. The raven also appeared. He had taken the other beautiful feathers and pinned them onto his wings until they were beautiful. Hardly anyone could remember that it was the same raven. Then it was time for the deity to descend into the forest. The birds all lined up for him to make his judgment.
“Okay, let me see. Whose feathers are the most beautiful?”
All the birds swooped and soared with beautiful gestures and movements, flapping their wings. But then, at that moment, the feathers that had been pinned into the raven’s body gradually fell off little by little. The beautiful feathers had all completely fallen off due to the blowing wind, and the raven became embarrassed.
“This raven, are you trying to deceive me?” The deity was extremely angry.
♫ Lying and deceiving. Aren’t you ashamed? Where is your beauty? Why must you lie? Why not accept the truth? It’s best just to be yourself. It‘s best just to be yourself. ♫
“I'm sorry. I can't let a liar be the King of Winged Beasts.”
The raven had to bow down to receive karma for lying and deceiving others. He let everyone celebrate and have fun while secretly crying alone at the great oak tree.
♫Lying and deceiving. Aren’t you ashamed? Where is your beauty? Why must you lie? Why not accept the truth? It’s best just to be yourself. It‘s best just to be yourself. ♫
This fable teaches us that lying and deceiving are unacceptable to others.
(In a vast forest at the center of a heavenly garden lived many little and big birds together.)
♫ Lalalla, la, lallalla, la, la, la, la, la, la, lalalla, la, lallalla, lallalla, la, la. ♫
♫ Lalalla, la, lallalla, la, la, la, la, la, la, lalalla, la, lallalla, lallalla, la, la. ♫
♫ I'm a raven. I have black hair. I look so funny. I am a raven, but my heart is not black. Call on me, caw, caw. Ravens have black hair. I am a raven.
I'm a raven. I have black hair. I look so funny. I am a raven, but my heart is not black. Call on me, caw, caw. Ravens have black hair. I am a raven. ♫
♫ Lying and deceiving. Aren’t you ashamed? Where is your beauty? Why must you lie? Why not accept the truth? It’s best just to be yourself. It‘s best just to be yourself. ♫
นิทานก่อนนอน สำหรับเด็กเรื่องอื่น ๆ
- กากับเหยือกน้ำ | นิทานอีสปสอนให้เด็กๆ รู้จักความพยายาม
- วัวสามสหาย | นิทานอีสป อ่านก่อนนอนให้ลูกฟัง
- ที่ประตูเมือง | นิทานอีสปที่ประตูเมือง นิทานเพิ่มพลังบวก
- ต้นไผ่ | นิทานอีสปต้นไผ่ อ่านนิทานอีสปเรื่องอื่นๆ อีกเพียบ
- ลากับเงา | อ่านนิทานอีสปข้อคิดดีๆ เรื่องลากับเงาที่นี้
