นิทานเรื่อง หุ่นไม้พินอคคิโอ

สำหรับคุณพ่อคุณแม่ที่อยากปลูกฝังความซื่อสัตย์ให้กับลูกน้อย นิทานพินอคคิโอเหมาะมากๆ เลยค่ะ โดยเรื่องราวของพินอคคิโอที่เป็นเด็กซนและชอบโกหก จมูกของเขาจึงยาวขึ้นทุกครั้งที่โกหก ในที่สุดพินอคคิโอได้เรียนรู้ที่จะเป็นคนดีและซื่อสัตย์ได้อย่างไร ไปอ่านนิทานดีๆ พร้อมกับเราเลยดีกว่าค่ะ

♫ อุ๊ย อุ๊ย จมูกยาว จมูกยาว รู้ไหมว่าใครจมูกยาว เคยมั้ยได้ยินเรื่องราว พินอคคิโอ อุ๊ย อุ๊ย จมูกยาว จมูกยาว ดูประหลาดจังจมูกยาว หุ่นไม้ที่ใครเห็นก็ต้องร้อง โอ้โห พินอคคิโอ พินอคคิโอ พินอคคิโอ หุ่นไม้โกหก พินอคคิโอ พินอคคิโอ หุ่นไม้โกหก ♫

กาลครั้งหนึ่งในประเทศอิตาลี ประเทศที่มีรูปร่างเหมือนรองเท้าบูท ประเทศที่เต็มไปด้วยศิลปะมากไม้ ยังมีชายชราช่างแกะสลักไม้คนหนึ่งที่มีชื่อว่าเจพเพตโตผู้หงอยเหงา เพราะเขาอยู่คนเดียว ไม่มีลูก เขาจึงได้นำไม้มาแกะสลักเป็นหุ่นไม้ รูปร่างคล้ายกับเด็กชายหน้าตาน่ารัก และตั้งชื่อว่า พินอคคิโอ

คืนนั้นนางฟ้าสีน้ำเงินใจดีองค์หนึ่ง อยากให้ชายชราเจพเพตโตมีความสุขจึงเสกให้พินอคคิโอมีชีวิตขึ้นมาจริงๆ แต่นางฟ้าก็บอกกับพินอคคิโอว่า เขาจะเหมือนมนุษย์จริงๆก็ต่อเมื่อเป็นเด็กดีเท่านั้น พินอคคิโอให้สัญญาว่าจะเป็นเด็กดี เพราะอยากจะเป็นเหมือนมนุษย์จริงๆ และนางฟ้าได้เตือนเขาว่าหากเขาผิดคำสัญญาล่ะก็จะได้เจอเรื่องไม่ดี แต่นางฟ้าไม่ยอมบอกว่าเรื่องไม่ดีนั้นคืออะไร

ชายชราเจพเพตโตดีใจมากที่พินอคคิโอมีชีวิตเหมือนมนุษย์ขึ้นมาจริงๆ เขาจึงเลี้ยงดูพินอคคิโอเป็นอย่างดี ตัดเย็บเสื้อผ้าให้พินอคคิโอใส่ ซื้อหนังสือให้อ่าน และพาพินอคคิโอไปโรงเรียน เขารักหุ่นไม้นี้เหมือนลูกจริงๆ

วันและคืนผ่านไป ทุกอย่างกำลังเป็นไปด้วยดี แต่แล้วก็มีเจ้าแมวขี้เกียจกับหมาจิ้งจอกจอมเจ้าเล่ห์ เห็นชายชราเจพเพตโตดูแลพินิคคิโอดูแลอย่างดีแบบนั้นทุกวันก็เกิดอิจฉา มันจึงคิดแผนร้ายมาจัดการกับหุ่นไม้พินอคคิโอ

เจ้าแมวขี้เกียจกับหมาจิ้งจอกจอมเจ้าเล่ห์จะนำเขาไปขายให้กับเจ้าของโรงละครหุ่นกระบอก ว่าแล้วมันจึงหลอกล่อพินอคคิโอให้หนีโรงเรียนไปเที่ยวที่โรงละคร เจ้าแมวขี้เกียจพูดว่า

“แหนะ เจ้าหุ่นไม้ ไปกับข้าเถอะ จะมัวเป็นเด็กดีทำไม หึ ไปเที่ยวสนุกกับข้าดีกว่า”

พินอคคิโอได้ยินคำว่าเที่ยวสนุกก็นึกสนใจ แต่ก็ยังลังเล หมาจิ้งจอกจอมเจ้าเล่ห์จึงยุต่อไปว่า

“โธ่เอ๊ย เจ้าหุ่นไม้ ไปเถอะน่า ไม่ต้องเรียนหรอก ทำตัวเป็นเด็กไม่ดีหน่อยน่า”

พินอคคืโอลืมคำสัญญาที่ให้ไว้กับนางฟ้าสีน้ำเงินจนหมดสิ้น แล้วยังหลงเชื่อตามเจ้าแมวขี้เกียจกับหมาจิ้งจอกจอมเจ้าเล่ห์อีก ในที่สุดพินอคคิโอก็หนีโรงเรียน แล้ววิ่งตามเจ้าแมวขี้เกียจกับหมาจิ้งจอกจอมเจ้าเล่ห์ไป

เมื่อมาถึงโรงละครหุ่นกระบอก เจ้าของโรงละครให้หุ่นไม้พินิคคิโอออกแสดง ปรากฎว่าพินอคคิโอกลายเป็นนักแสดงที่มีชื่อเสียง เขาสนุกจนลืมทุกสิ่งทุกอย่าง แม้แต่ชายชราเจพเพตโต พินอคคิโอออกแสดงทุกวัน วันจันทร์ก็แสดง วันอังคารก็แสดง วันพุธก็แสดง วันพฤหัสก็ยังแสดง วันศุกร์จนวันเสาร์เข้าวันอาทิตย์ก็ยังแสดง แสดง แสดง

หายวันผ่านไปพินอคคิโอเหนื่อยมาก เพราะถูกบังคับให้แสดงทั้งวัน และพอถึงเวลาพักผ่อนก็ต้องถูกจับขังไว้ในกรงที่แน่นหนา หุ่นไม้พินอคคิโอไม่สามารถหนีออกไปได้ และเมื่อเวลาผ่านไปหลายวันเข้า พินอคคิโอก็คิดถึงบ้านและชายชราเจพเพตโตมาก ทันทีที่คิดได้ดังนี้ นางฟ้าสีน้ำเงินก็ปรากฎกายขึ้น นางฟ้าเอ่ยทักทายพินอคคิโอ

“ว่าไง พินอคคิโอ”

พินอคคิโอก็ตอบไปว่า

“นางฟ้าสีน้ำเงิน ช่วยผมด้วย ผมอยากกลับบ้าน”

“ทำไมเจ้ามาอยู่ที่นี่ได้ล่ะ”

นางฟ้าสีน้ำเงินถามเพราะอยากรู้ความจริง แต่พินอคคิโอกลัวว่านางฟ้าจะไม่ช่วยเหลือตนหากว่าบอกความจริง ว่าตัวเองหนีออกจากโรงเรียนมา เขาจึงโกหกว่าถูกเจ้าของโรงละครไปดักจับตัวมา

ทันทีที่พินอคคิโอโกหก จมูกของเขาก็ยืดยาวออกมา ยืดและยาว และยาว และยาววววววววว

พินอคคิโอร้องด้วยความเจ็บปวด

“โอ๊ย ช่วยด้วยครับ ช่วยด้วย เกิดอะไรขึ้นเนี่ย”

เมื่อนางฟ้าเห็นดังนั้นก็รู้ได้ทันทีว่าพินอคคิโอกำลังพูดโกหก นางฟ้าจึงร้องเพลงเพื่อสั่งสอนพินอคคิโอ

♫ เธอจ๋า อย่ามาโกหกกัน จมูกที่ยาวออกมานั้น เพราะว่าเธอพูดโกหก เธอจ๋า อย่ามาโกหกกัน โกหกไม่ใช่เรื่องดี อย่าทำอย่างนี้ พูดความจริง พูดความจริง พูดความจริงเสียทีเถอะ พูดความจริง พูดความจริง พูดความจริงเสียทีเถอะ ♫

นางฟ้าเตือนให้เขาพูดความจริง พินอคคิโอจึงยอมเล่าว่าหนีออกจากโรงเรียนมาเที่ยวจนมาถูกขังอยู่ที่นี่ เมื่อพินอคคิโอพูดความจริง จมูกก็ค่อยๆหดสั้นเข้า สั้นเข้า จนกลับมาเป็นปกติ นางฟ้าเห็นดังนั้นจึงเชื่อและได้ช่วยให้พินอคคิอออกมาจากกรงขัง และบอกให้เขารีบกลับบ้าน พินอคคิโอรับปาก

“ขอบคุณครับ ผมจะรับกลับบ้านไปหาพ่อเจพเพตโตทันที”

พินอคคิโอเดินทางเพื่อที่จะกลับบ้าน แต่แล้ว ระหว่างทาง พินอคคิโอได้พบคนลากรถที่บรรทุกเด็กๆมาเต็มรถ ขนลากรถได้ชักชวนให้ไปเที่ยวเมืองแสนสนุกด้วยกัน พินอคคิโอนึกสนุกเลยคิดว่าไปเที่ยวเมืองแสนสนุกดีกว่า

พินอคคิโอทำผิดซ้ำเป็นครั้งที่สอง เขาเหลวไหล ออกเดินทางไปเมืองแสนสนุกกับคนลากรถนั้น เมื่อขบวนรถลากมาถึงเมืองแสนสนุก คนลากรถก็กลับแสดงความโหดเหี้ยมออกมาด้วยการหวดแส้โบยเด็กๆที่มากับรถลาก และยังบังคับให้ทำงาน เด็ฏที่ถูกโบยก็จะกลายเป็นลา พินอคคิโอเองก็ถูกโบยเช่นกัน ทำให้หูของเขายื่นยาวและมีหางงอกออกมาเหมือนลา ตอนนั้นเด็กๆทั้งหลายพากันตกใจกลัว วิ่งหนีกันไปคนละทิศคนละทาง เกิดความโกลาหลวุ่นวายขึ้น พินอคคิโอจึงอาศัยช่วงนี้แอบหนีออกมาได้

พอหลบหนีออกมาได้ พินอคคิโอรู้ข่าวจากนกพิราบว่า ชายชราเจพเพตโตพ่อของเขาออกพายเรือตามหาเขาและถูกฉลามยักษ์กลืนเข้าไป พินิคคิโอนึกห่วงพ่อผู้มีพระคุณที่เลี้ยงดูเขามาตลอด เขาได้ตัดสินใจไปช่วยทันที เมื่อถึงที่นั่นฉลามยักษ์ก็โผล่ขึ้นมาฮุบแพเข้าท้องมัน พินอคคิโอตกใจร้องเสียงดัง

“โอ๊ย ปล่อยนะ เจ้าฉลามร้าย”

ภายในท้องฉลามนั้นมืดสนิท แต่พินอคคิโอได้พบกับเจพเพตโตพ่อของเขา พินอคคิโอร้องไห้สำนึกผิดที่หนีออกมาตั้งแต่แรก เจพเพตโตดีใจมากที่ได้เจอพินอคคิโออีกครั้ง ทั้งสองพ่อลูกหาทางออกจากท้องฉลามด้วยการจุดไฟ ฉลามยักษ์จึงสำลักควันไฟจามออกมาอย่างแรง ทำให้พินอคคิโอและพ่อพร้อมด้วยแพนั้นลอยออกมาจากท้องฉลาม พินอคคิโอออกแรงพายแพฝ่าคลื่นลมกลับมาจนถึงฝั่งได้ในที่สุด แต่เขาก็หมดแรงจนสลบไป พ่ออุ้มพินอคคิโอกลับบ้าน ทันใดหูและหางลาของพินอคคิโอก็หายไป นางฟ้าปรากฎกายขึ้น พร้อมโบกคทาวิเศษ และแล้วพินอคคิโอก็ฟื้นขึ้นมากลายเป็นมนุษย์จริงๆ สองพ่อลูกโผเข้ากอดกันด้วยความดีใจ

ตั้งแต่นั้นมา พินอคคิโอก็เปลี่ยนเป็นเด็กชายน่ารัก ขยันขันแข็ง ไปโรงเรีนทุกวัน และไม่โกหกอีกต่อไป สองพ่อลูกจึงได้อยู่ด้วยกันอย่างมีความสุขตลอดมา

ข้อคิดจากนิทานพินอคคิโอ

เด็กๆ ควรหมั่นฝึกฝนตนเองให้เป็นคนซื่อสัตย์ กตัญญู และหลีกเลี่ยงการโกหก เพราะการโกหกมักนำไปสู่ผลเสียเสมอ

Pinocchio (นิทานพินอคคิโอ ฉบับภาษาอังกฤษ)

♫ (Oh, oh, long nose, long nose, do you know who has a long nose? Have you ever heard of Pinocchio? Oh, oh, long nose, long nose. How strange, this long nose! The wooden puppet that everyone who sees it says, wow! Pinocchio, Pinocchio, Pinocchio, the lying wooden puppet, Pinocchio, Pinocchio, the lying wooden puppet.) ♫

Once upon a time in Italy, in a country shaped like a boot and full of carpentry, there was an old woodcarver named Geppetto who was lonely. Because he lived alone without children, he decided to carve wood into a puppet. The shape resembled a cute boy, and he named it Pinocchio.

That night a kind, blue fairy wanted the old man Geppetto to be happy, so he made Pinocchio come to life. But the angel told Pinocchio that he could only be a real human if he was a good boy. Pinocchio promised to be a good boy because he really wanted to be human. The fairy also warned him that bad things would happen if he broke his promise. But the fairy wouldn't tell him what the bad things were.

The old man Geppetto was delighted that Pinocchio had really come to life, and he took great care of him, sewing clothes for him to wear, buying books to read, and taking him to school. He loved this wooden puppet like a real child.

Days and nights passed, and everything was going well until a lazy cat and a sly fox saw the old man Geppetto taking care of Pinocchio and became jealous. So, they came up with a bad plan to get rid of the wooden puppet, Pinocchio.

The lazy cat and the sly fox planned to sell him to the owner of the puppet theater. So, they enticed Pinocchio to run away from school and go to the theater. The lazy cat said,

"Oh, wooden puppet, come with me. Why are you being a good boy, huh? Come and have some fun with me."

When Pinocchio heard the word fun, he was intrigued but still hesitated. The sly fox then continued,

“Oh, wooden puppet. Let's go. You don't need to study. Just behave badly for once."

Pinocchio completely forgot his promise to the blue angel. He believed the lazy cat and the sly fox, eventually escaping from school. He ran after the lazy cat and the sly fox.

When they arrived at the puppet theater, the owner of the theater made Pinocchio perform a puppet show. After that, Pinocchio became a famous star. He had so much fun that he forgot everything, even the old Geppetto. Pinocchio performed every day; Monday, Tuesday, Wednesday, and Thursday. From Friday until Saturday, even Sunday morning, he was still performing, performing, performing.

As the days passed, Pinocchio became more and more tired because he was forced to perform all day, and when it was time to rest, he was locked up in a tight cage. Pinocchio could not escape. As time passed, Pinocchio greatly missed his home and the old man Geppetto. As soon as he thought of this, the blue fairy appeared. The fairy greeted Pinocchio,

“How are you, Pinocchio?”

Pinocchio replied,

“Blue fairy, please help me; I want to go home.”

“How did you come here?”

The blue fairy asked because she wanted to know the truth, but Pinocchio feared that the fairy wouldn’t help him if he told her that he had escaped from school. He then lied that the owner of the theater kidnaped him.

As soon as Pinocchio lied, his nose got stretched longer and longer, and longer and long longerrrrrrr.

Pinocchio cried out in pain.

"Oh, help me, help me, what's happening?"

When the fairy saw this, she immediately realized that Pinocchio was lying. So, she sang a song to teach him a lesson,

♫ (Little boy, don't lie. That long nose is because you lied. Boy, don't lie to me. Lying is not good. Please don’t do it. Tell the truth, tell the truth, tell the truth right now. Tell the truth, tell the truth, tell the truth right now.) ♫

The fairy warned him to tell the truth. Pinocchio agreed to tell the truth that he had escaped from school to have fun until he became imprisoned here. When Pinocchio told the truth, his nose gradually became shorter and shorter until it returned to normal. This time the fairy believed Pinocchio and helped him out of his cage. She told him to hurry home, and Pinocchio promised to do so,

“Thank you; I'll hurry home to my father, Geppetto, immediately.”

Pinocchio traveled, but he met a rickshaw full of children along the way. The rickshaw man persuaded him to go on a fun trip to the city together. Pinocchio thought this seemed fun and decided it would be better to have fun in the city.

Pinocchio repeated his mistake a second time. When the rickshaw convoy arrived in the fun town, the rickshaw man showed his cruelty by whipping the children who came on the rickshaw with whips and forcing them to work. The flogged children turned into donkeys. Pinocchio was also flogged, so his ears extended, and his tail grew like a donkey. All the children were frightened and ran away from each other in different directions. There was chaos everywhere. Pinocchio, therefore, relied on this tumult to escape secretly.

After escaping, Pinocchio heard the news from a pigeon that his father, the old man Geppetto, had taken his boat out rowing in search of Pinocchio and had been swallowed by a giant shark. Pinocchio worried about his benefactor's father, who raised him, and immediately decided to go help. When he arrived at the sea, a giant shark popped up and gulped his raft into its stomach. Pinocchio was shocked and shouted loudly, “Hey, let me go, evil shark!”

Inside the shark's belly was complete darkness, but Pinocchio found his father, Geppetto. Pinocchio cried with remorse for having escaped in the first place, and Geppetto was delighted to see Pinocchio again. The father and son found a way out of the shark's belly by lighting a fire. The giant shark choked on the smoke and sneezed violently, causing Pinocchio and his father to float out of the shark’s belly with their raft. Pinocchio then paddled his way through the waves and made it back to shore, but he was so exhausted that he passed out, so his father carried him home. Pinocchio's donkey ears and tail suddenly disappeared. The fairy appeared with a magic wand and turned Pinocchio into a real boy. The father and son hugged each other happily.

From then on, Pinocchio became a sweet, hard-working boy who went to school every day. He never told another lie. So, the father and son lived together happily ever after.

นิทานก่อนนอน สำหรับเด็กเรื่องอื่น ๆ

พินอคคิโอ นิทานพร้อมคำแปลภาษาอังกฤษ อ่านสนุกฝึกภาษาลูก

ข้อคิดจากนิทานพินอคคิโอ

Pinocchio (นิทานพินอคคิโอ ฉบับภาษาอังกฤษ)