บนท้องฟ้ากว้างใหญ่ มีกลุ่มดาวแสนสวยอาศัยอยู่มากมาย และกลุ่มดาวขี้เหร่ ที่มักถูกกลั่นแกล้งเสมอ จนวันหนึ่งมันตัดสินใจกระโดดลงจากท้องฟ้า จมลงไปในทะเล และพบเจอกับเพื่อนใหม่มากมาย กลุ่มดาวขี้เหร่จะเข้ากับเพื่อนๆ ได้มั้ยนะ
ลูกสาว: พ่อคะ ดาวสวยจังเลยค่ะ เต็มฟ้าไปหมดเลย
ลูกชาย: นั่นดาวอะไรครับพ่อ
คุณพ่อ: ไหน ๆ อ่อดาวลูกไก่น่ะลูก
ลูกสาว: ตรงไหนคะพ่อ ตรงไหนดาวลูกไก่
คุณพ่อ: นั่นไงลูก ที่อยู่รวม ๆ กันเป็นหมู่น่ะ เหมือนลูกไก่ยังไงล่ะ
ลูกชาย: แล้วอันไหนดาวเทียมครับพ่อ
คุณพ่อ: เรามองไม่เห็นหรอกลูก ดาวเทียมหน่ะดวงมันเล็กมาก ๆ เลยนะถ้าเทียบกับดาวจริง ๆ น่ะ
ลูกสาว: พ่อคะ หนูนอนหนุนตักพ่อดูดาวได้ไหมคะ
ลูกชาย: นอนด้วย ๆ จะได้ดูดาวชัด ๆ
คุณพ่อ: อะ อ่ะ อ่ะ มา นอนทั้งคู่เลยมา แบ่งกันคนละข้างนะ
ลูกสาว: ดาวหาง! พ่อขาเมื่อกี้มีดาวหางค่ะ แล่นเร็วมาก หายไปไหนแล้วก็ไม่รู้
คุณพ่อ: อ้อ นั่นเค้าเรียกดาวตกจ้ะ ไม่ไช่ดาวหางลูก
ลูกชาย: แต่มันมีหางนี่นา ทำไมไม่เรียกว่าดาวหาง แล้วดาวตก มันตกไปทางไหนหรอฮะ
ลูกสาว: ก็ตกลงไปในทะเลน่ะสิ เรานี่ไม่รู้เรื่องเลย
คุณพ่อ: เอาล่ะ ๆ ไม่ต้องเถียงกัน ขยับมาใกล้ ๆ สิพ่อจะเล่านิทานให้ฟัง
ลูกสาวและลูกชาย: ดีจังเลย เย้! นิทาน นิทาน นิทาน
♫ มาสิมาล้อมวง เรามานั่งลงใกล้ ๆ กันไว้ เธออย่าเพิ่งไปไหน ก็มีอะไรจะเล่าให้ฟัง กาลครั้งหนึ่งนั้น ยังมีตำนานเรื่องดาวน่าชัง ดาวดวงนั้นลอยขวางอยู่ในท่ามกลางหมู่ดาวมากมาย ♫
คุณพ่อ: นานมาละบนท้องฟ้าไม่ใกล้ไม่ไกลนี่แหละ มีดวงดาวมากมายเลยโคจรอยู่ร่วมกัน ทั้งดาวเคราะห์ ดาวฤกษ์ น้อยใหญ่ นับร้อยนับพันต่างก็เป็นดาวที่สวยงาม มีสีสันสดใส แล้วก็ลวดลายแปลกตา บางดาวเนี่ยนะ มีวงแหวนล้อมรอบสองสามวงเลยนะ บางดวงก็ส่องแสงเจิดจ้า บ้างก็มีดวงจันทร์สีนวล ๆ คอยโคจรอยู่รอบ ๆ คล้ายกับว่าจะหลงใหลความงามของดาวดวงนั้น บางดวงก็เสน่ห์แรงถึงขั้นมีดวงจันทร์มาโคจรอยู่รอบ ๆ ตั้งหลายดวงแน่ะลูก
ลูกชาย: แล้วดาวเทียมล่ะ ดาวเทียมมีไหมครับ
ลูกสาว: เราอย่าเพิ่งขัดสิ ดาวเทียมอยู่นั่นแหละ นี้มันเรื่องดาวจริง ๆ ไม่เกี่ยวกับดาวเทียมสักหน่อย ใช่ไหมคะพ่อ
คุณพ่อ: เอาล่ะ ๆ ตอนนั้นยังไม่มีดาวเทียมหรอกลูก
ลูกสาว: เห็นไหมล่ะ ก็พ่อบอกว่านานมาแล้วไง แค่นี้ก็จำไม่ได้
คุณพ่อ: อ่ะๆๆ จะฟังต่อไหมเนี่ย
ลูกสาวและลูกชาย: ฟังค่ะ/ฟังครับ
♫ กาลครั้งหนึ่งนั้น ยังมีตำนานเรื่องดาวน่าชัง ดาวดวงนั้นลอยขวางอยู่ในท่ามกลางหมู่ดาวมากมาย แต่ดาวน้อยไม่ค่อยจะสวย ไม่นวล ไม่ผ่อง ไม่ส่องประกาย มีแต่ริ้ว แต่ร่อง แต่รอย เป็นดาวขี้เหร่กว่าดาวไหน ๆ ต้องโดนล้อน่าเกลียดน่าชัง โดนทำทุกอย่างให้ดาวต้องอาย เพราะว่าแตกต่างไป ทำให้ดาวน้อยต้องทนน้อยใจ ♫
คุณพ่อ: ท่ามกลางดวงดาวมากมายนั้น ก็มีดวงดาว ดวงเล็ก ๆ ดวงนึง หมุนรอบตัวเองอยู่เงีบย ๆ ในมุมที่มืดมิด มุมนึงบนท้องฟ้า ด้วยความที่มันเป็นดาวดวงเล็กมาก ๆ และก็เต็มไปด้วยริ้วรอย ไม่มีวงแหวนสวยงาม ไม่มีประกายแสงสีสันสดใส เป็นดาวที่ขี้เหร่ที่สุดบนท้องฟ้า มันอยู่อย่างโดดเดี่ยวไม่มีเพื่อน ไม่มีดวงจันทร์ดวงไหนมาโคจรอยู่ใกล้ ๆ เลย
ลูกชาย: น่าสงสารจัง
คุณพ่อ: ใช่แล้วล่ะลูก มันน่าสงสารมากเลยหละ ด้วยความที่ไม่สวยเหมือนดาวดวงอื่น ๆ มันจึงกลายเป็นที่น่าขันของบรรดาดวงดาวทั้งหลาย ที่มักจะหัวเราะให้กับความขี้เหร่ของมัน ทุกครั้งที่โคจรมาใกล้ อย่างดาวเคราะห์สีส้มดวงโตหน่ะ มักจะพูดว่ามันเสียงดังเชียว
“นี่มันก้อนอะไรกันเนี่ย ทำไมน่าเกลียดอย่างนี้นะ”
ไม่เพียงแค่นั้นนะ ดวงจันทร์สีนวลยังมาซ้ำเติมมันอีก “นั่นสิ! เป็นริ้วเป็นแฉกอะไรน่ะ ขี้เหร่จริง ๆ เลยนะเธอเนี่ย หูย! ไปดีกว่า” แล้วดวงจันทร์ก็รีบหมุนรอบตัวเองให้ออกห่างมันไปอีกด้วย
บ้างก็แอบซุบซิบนินทา ชี้ชวนกันให้ดูร่องรอยต่างๆ บนตัวของมันด้วยสีหน้ารังเกียจ แม้แต่ดาวเคราะห์ที่มีวงแหวนก็ยังแอบกระซิบให้ดาวฤกษ์สีฟ้าดวงใหญ่ฟังเลย “นี่ ๆ พี่ดาวฤกษ์ ฉันว่าพี่อ่ะอย่าส่องแสงไปแถว ๆ เจ้าดาวน่าเกลียดนั้นเลยนะ แค่ฉันเห็นมันแค่ราง ๆ เนี้ย ก็ขนลุกแล้วแหละ”
ที่แย่ไปกว่านั้น พวกแก๊งดาวหางวัยรุ่นและแก๊งอุกกาบาต ก็พากันแกล้งดางดาวนั้น บ้างก็พุ่งชนมันให้ยิ่งเป็นร่องเป็นรอยมากขึ้น บ้างก็โฉบเข้าไปใกล้มัน ให้มันตกใจจะได้หัวเราะกันสนุกสนาน “เฮ้ย! พวกเราเอาเลย พุ่งชนให้พรุนเลย เอาเลย ๆ เร็ว”
♫ ดาวเจ้าน่าสงสารต้องอยู่ลำพัง ต้องอยู่เดียวดาย ฟ้าก็หมดความหมาย เมื่อไม่มีใครมาเป็นเพื่อนดาว แล้ววันหนึ่งดาวน้อยก็โบกมือลาฟ้าที่พร่างพราว เริ่มไม่อยากเป็นดาวเลยโดดลงมาจากฟ้ากว้างใหญ่ ♫
คุณพ่อ: เมื่อไม่มีเพื่อน ไม่มีใครยอมรับ ท้องฟ้าก็ไม่มีความหมายอะไรสำหรับดาวดวงนั้น “ทำไมนะ ทำไมดาวดวงอื่น ๆ ถึงต้องรังเกียจเราด้วยนะ เพียงแค่เพราะว่าเราไม่สวยงามเหมือนพวกเขานั้นเองอะหรอ เขามองแค่ผิวขรุขระกับรูปร่างประหลาด ๆ ก็ตัดสินว่าเราไม่น่าคบแล้วหรือไง หืมมมม”
เจ้าดาวดวงน้อยไม่เข้าใจ มันไม่ได้อยากอยู่อย่างโดดเดี่ยว ไม่อยากอยู่โดยต้องระวังคนอื่นมารังแก ไม่ชอบโดนหัวเราะเยาะโดนรังเกียจ ในที่สุดมันก็ตัดสินใจว่ามันไม่อยากเป็นดาวอีกต่อไป คืนนึงมันก็เลยตัดสินใจกระโดดลงมาจากท้องฟ้าอันกว้างใหญ่ และทิ้งทุกอย่างเอาไว้บนฟ้านั้น
♫ ร่วงดิ่งลง มาจากฝากฟ้า มีแสงส่อง เป็นปล่องเป็นสาย พาดผ่านฟ้าที่มีแต่ดาว แต่มีหางยาวกว่าดาวไหน ๆ บนแผ่นน้ำของท้องทะเล ดาวน้อยหล่นและจมน้ำไป ดูทุกอย่างต่างไป เมื่อไม่ใช่ฟ้าที่ดาวคุ้นเคย ♫
คุณพ่อ: หลังจากที่มันกระโดดลงมาจากฟ้า ดาวดวงนั้นก็ตกลงไปในทะเล แล้วก็ จมลง ๆ ลึกลง ๆ ความที่มันเป็นดาวมันว่ายน้ำไม่เป็น มันก็เลยจมลึกลง ๆ มืดลง ๆ จนในที่สุดมันก็จมดิ่งลงไปถึงก้นทะเล แล้วก็หยุดนิ่งอยู่ตรงนั้น น้ำทะเลเย็นเฉียบ บรรยากาศมืดมิดของก้นทะเลเนี่ยทำให้มันกลัวมาก มันเริ่มลังเลว่า เอ๊ะ! มันคิดถูกแล้วหรือไม่ที่กระโดดลงมาจากท้องฟ้า ความมืดและความไม่คุ้นเคยเนี่ยก็ทำให้มันกลัวมากเลย
ลูกชาย: ผมก็กลัว
ลูกสาว: หนูด้วย
คุณพ่อ: ทุกอย่างก็นิ่งเงียบแล้วก็เย็นเฉียบอยู่นานแค่ไหนเนี่ยก็จำไม่ได้ละ แต่แล้วในความนิ่งนั้นก็ปรากฎเงาราง ๆ ของสายตาหลายสิบคู่กำลังจ้องมองมันอยู่ นั่นทำให้มันตกใจกลัวมากขึ้นไปอีก
ใครกันนะที่มองอยู่ ที่นี่ไม่ใช่ท้องฟ้า สายตาพวกนั้นไม่ใช่สายตาของเหล่าดวงดาวต่าง ๆ อย่างแน่นอน แล้วมันเป็นสายตาของอะไรกันล่ะ ยิ่งคิดมันก็ยิ่งกลัว
เจ้าของสายตาคู่หนึ่งค่อย ๆ เผยตัวออกมาจากความมืดนั้น และขยับเข้าใกล้ดาวที่นอนนิ่งอยู่ที่ก้นทะเล ปลาตัวนึงเอ่ยปากถามดาว โดยมีสัตว์น้ำน้อยใหญ่ส่งเสียงงึมงัมสงสัยอยู่รอบ ๆ
“เธอเป็นใครหน่ะ หน้าตาแปลก ๆ”
“ใช่ ๆ เธอเป็นใครหรอ”
“เอ่อ ฉัน ๆ ฉันเป็นดาวจ้ะ” มันตอบออกไปแบบตะกุกตะกัก เพราะไม่ค่อยได้คุยกับใคร
“ฉันชื่อว่าหมึกจ้ะ ใคร ๆ เรียกฉันว่าปลาหมึก” เจ้าปลาหมึกตัวโตว่ายน้ำมาด้านหลัง เข้ามาพูดเสียงดังอย่างอารมณ์ดีอยู่ข้าง ๆ ดาวโดยไม่รังเกียจ แถมแนะนำสัตว์ตัวอื่น ๆ ต่อซะด้วยนะ
“ส่วนพี่หน้างอ ๆ นั้นน่ะ ชื่อพี่ม้าน้ำ แล้วก็ที่ตัวใส ๆ นั้นก็แมงกระพรุน โน้น ๆ ๆ ที่ตัวโต ๆ กระพรือปีกพรึบ ๆ ๆ นั้นน่ะก็น้ากระเบนจ้ะ”
เจ้าดาวดวงน้อยดวงนั้นมองตามอย่างสนใจ แล้วก็พบว่าแต่ละตัวนั้นรูปร่างหน้าตาแตกต่างกัน สีสันก็ไม่เหมือนกัน ทุกตัวล้วนแต่มีลักษณะเป็นของตัวเอง และที่สำคัญสิ่งหนึ่งที่ไม่เหมือนเดิมเลย ก็คือทุกตัวนั้นไม่แสดงท่าทีรังเกียจมันเลยแม้แต่น้อย แต่กลับยิ้มแย้มและพูดคุยอย่างที่ไม่เคยมีใครทำกับมันมาก่อนเลย
เจ้าดาวน้อย ถามสียงไม่ค่อยมั่นใจออกไปว่า “เอ่อ พวกเธอมาพูดคุยกับฉันน่ะ ไม่รังเกียจฉันเหรอ”
ปลาหมึกทำเสียงสงสัยตอบ “อ้าว! ทำไมพวกเราต้องรังเกียจเธอด้วยล่ะ”
“เพราะฉัน ๆ ไม่สวยเลยน่ะสิ ผิวก็ขรุขระไม่เหมือนใครเลยอะ”
น้ากระเบนเสียงเหน่อเลยเอ่ยน้ำเสียงใจดีกลับดาวว่า “แหม ที่นี่ไม่มีใครเหมือนใครทั้งนั้นแหละเจ้าดาวเอ้ย แต่พวกเราก็อยู่ร่วมกันอย่างดีนะ”
ดาวเริ่มรู้สึกดีขึ้นเมื่อได้ยินน้าพูดกระเบนพูดอย่างนั้น ส่วนเจ้าหมึกก็ยังอารมณ์ดีถามต่อไปว่า “เอ้อ! เธอมาจากไหนเหรอจ๊ะ แล้วมายังไงเนี่ย มาตัวเดียวเรอะ หรือมากับใคร”
ดาวดวงน้อยอารมณ์ดีขึ้นมาก มันเริ่มหัวเราะในความอารมณ์ดีของเจ้าปลาหมึก “ฉันจำไม่ได้แล้วล่ะว่ามาจากไหน แล้วมันก็ไม่สำคัญแล้วด้วย แต่จะรังเกียจไหมล่ะ ถ้าฉันจะขออาศัยอยู่ที่นี้ด้วยอะ”
น้ากระเบนจึงตอบออกไปแบบเหน่อ ๆ แต่จริงใจว่า “ทำไมจะไม่ได้ล่ะ ท้องทะเลนี่ก็กว้างใหญ่ มีที่ทางมากมายให้เจ้าได้อยู่อาศัย งั้นก็ยินดีต้อนรับสู้บ้านมหาสมุทรของพวกเรา เอแต่เราจะเรียกเธอว่าอะไรดีล่ะ”
“เออ! นั่นสินะะ” ปลาหมึกเห็นด้วยเสียงดัง
น้ากระเบนเลยออกความคิดให้ว่า “เธอว่าเธอเป็นดาว งั้นเราเรียกเธอว่า… ปลาดาวละกันนะ ดีไหม”
“ดีจ้ะดี ฉัน ฉันชื่อปลาดาว”
♫ ปลาก็เริ่มสงสัย เข้ามาใกล้ดาวที่อยู่ในน้ำ วันที่น่าจดจำ เมื่อดาวดวงนั้นเริ่มมีเพื่อนใหม่ ปลาที่อยู่ในน้ำ รูปร่างหน้าตาแตกต่างกันไป ท้องทะเลสดใส เมื่อไม่มีใครมาคอยแกล้งดาว จากดาวน้อยที่อยู่บนฟ้า อยู่ในฝูงปลาเลยเป็นปลาดาว ต่อไปนี้ไม่ต้องอายเขา ไม่กลัวขี้เหร่กว่าปลาไหน ๆ สิ่งที่รู้จากเรื่องปลาดาว อย่ากลัวว่าเราจะไม่เหมือนใคร ถึงแม้แตกต่างกันไป ก็แค่ให้เราเป็นตัวของเรา ก็พอ ♫
คุณพ่อ: ตั้งแต่นั้นมา ดาวดวงนั้นก็เลยกลายเป็นปลาดาว อาศัยอยู่ในท้องทะเลแห่งนั้นอย่างมีความสุข มันได้เป็นตัวของตัวเอง โดยไม่ต้องไปเปรียบเทียบกับใครอีกต่อไป เห็นไหมลูก ถึงแม้เราจะแตกต่างกันอะนะ แต่ถ้าเราเป็นตัวของตัวเราเอง เราก็จะมีชีวิตที่มีความสุขได้ ไม่ว่าลูกจะรูปร่างหน้าตายังไง เราก็เป็นคนดีได้นะลูก สนุกไหมละลูก
ลูกสาว: สนุกค่ะพ่อ
ลูกชาย: แต่ผมปวดฉี่
ลูกสาว: โธ่เอ้ยยย
♫ มาสิมาล้อมวง เรามานั่งลงใกล้ ๆ กันไว้ เธออย่าเพิ่งไปไหน ก็มีอะไรจะเล่าให้ฟัง กาลครั้งหนึ่งนั้น ยังมีตำนานเรื่องดาวน่าชัง ดาวดวงนั้นลอยขวางอยู่ในท่ามกลางหมู่ดาวมากมาย แต่ดาวน้อยไม่ค่อยจะสวย ไม่นวล ไม่ผ่อง ไม่ส่องประกาย มีแต่ริ้ว แต่ร่อง แต่รอย เป็นดาวขี้เหร่กว่าดาวไหน ๆ ต้องโดนล้อน่าเกลียดน่าชัง โดนทำทุกอย่างให้ดาวต้องอาย เพราะว่าแตกต่างไป ทำให้ดาวน้อยต้องทนน้อยใจ ดาวเจ้าน่าสงสารต้องอยู่ลำพัง ต้องอยู่เดียวดาย ฟ้าก็หมดความหมาย เมื่อไม่มีใครมาเป็นเพื่อนดาว แล้ววันหนึ่งดาวน้อยก็โบกมือลาฟ้าที่พร่างพราว เริ่มไม่อยากเป็นดาวเลยโดดลงมาจากฟ้ากว้างใหญ่ ร่วงดิ่งลง มาจากฝากฟ้า มีแสงส่อง เป็นปล่องเป็นสาย พาดผ่านฟ้าที่มีแต่ดาว แต่มีหางยาวกว่าดาวไหน ๆ บนแผ่นน้ำของท้องทะเล ดาวน้อยหล่นและจมน้ำไป ดูทุกอย่างต่างไป เมื่อไม่ใช่ฟ้าที่ดาวคุ้นเคย ปลาก็เริ่มสงสัย เข้ามาใกล้ดาวที่อยู่ในน้ำ วันที่น่าจดจำ เมื่อดาวดวงนั้นเริ่มมีเพื่อนใหม่ ปลาที่อยู่ในน้ำ รูปร่างหน้าตาแตกต่างกันไป ท้องทะเลสดใส เมื่อไม่มีใครมาคอยแกล้งดาว จากดาวน้อยที่อยู่บนฟ้า อยู่ในฝูงปลาเลยเป็นปลาดาว ต่อไปนี้ไม่ต้องอายเขา ไม่กลัวขี้เหร่กว่าปลาไหน ๆ สิ่งที่รู้จากเรื่องปลาดาว อย่ากลัวว่าเราจะไม่เหมือนใคร ถึงแม้แตกต่างกันไป ก็แค่ให้เราเป็นตัวของเรา ก็พอ ♫
Tales of the Starfish (นิทานปลาดาว ฉบับภาษาอังกฤษ)
“Daddy, the stars are so beautiful. They’re covering the sky”.
“What is that star, daddy”?
“Where? Oh, that’s the Pleiades”.
“Where, daddy? Where're the Pleiades”?
“Over there, honey. The stars that are clustered together, like little chicks”.
“And which one is the satellite, daddy”?
“We can’t see it, son. The satellite is very small compared to a real star”.
“Daddy, can I lay on your lap and look at the stars”?
“Me too, me too, so I can see them clearly”.
“Okay, okay. Come here, both of you. You can lay on each side of my leg”.
“A comet! Daddy, I just saw a comet, but it flew by very fast. I don’t know where it’s gone now.”
“They call that a meteor, not a comet”.
“But it has a tail. Why isn’t it called a comet? And where does the meteor fall”?
“Well, it falls into the sea. Don’t you know anything”?
“All right, all right. Don’t argue. Come closer; I will tell you a story”,
“That’s great. Yay! Storytime, storytime, storytime.” (The two children speak at the same time).
♫ Come and sit in a circle. Let’s sit close together. Don’t go anywhere yet; I have a story to tell you. Once upon a time, there was a legend of an ugly star. He floated aimlessly among an army of stars ♫
A long time ago, in the sky, not too far from here, many stars were orbiting together. And thousands of planets and big and small stars, all with different colors and interesting patterns.
Some of them had a few rings, some of them shone brightly, and some even had ivory moons orbiting around them as if they were fascinated by the beauty of the stars. Some of them were so charming that they had multiple moons orbiting them at once.
“What about the satellite? Were there any satellites?”
“Don’t interrupt him. Stop talking about satellites. This story is about stars, not satellites at all, right, daddy”?
“Haha, well, there weren’t any satellites at the time, son.”
“See? Daddy said this was a long time ago. Can’t you remember that?”
“Okay, okay. Do you want me to continue?”
“Yes, daddy.”
♫ Once upon a time, there was a legend of an ugly star who floated aimlessly among an army of stars. But the little star was not very pretty, smooth, bright, or shiny. All he had were craters and wrinkles. He was the ugliest star among all the other stars and was teased endlessly about his appearance. The star felt ashamed and humiliated because he looked different from the other stars.♫
Among the many stars, one small star revolved around him quietly in the darkest corner of the sky. Since he was a very small star filled with craters and no beautiful rings or sparkling, bright colors and was the ugliest star in the sky, he lived in solitary. No friends or moons wanted to orbit near him.
“How sad”.
“That’s right, son. It’s very sad. Because he did not look like the other stars, he became the laughingstock of all the other stars, who constantly teased him about how he looked. Whenever he orbited close to a star, such as the large, orange star, they would say loudly,
What is this lump? Why is it so ugly? Ew. (The father changes his voice.)
Not only that, but the ivory moon also tried to rub salt in the wound.
That’s right. Your craters and grooves are so ugly. I better go. (The father speaks in a different voice.)
And so, the moon quickly revolved around itself, distancing itself away from the ugly star. Some even secretly gossiped about him and invited each other to look at his craters with disgust on their faces. Even the planet with rings secretly whispered to the big, blue star.
Hey, blue star. I don’t think you should shine your light on that ugly star. Just seeing it from far away is already giving me goosebumps. Ewwww… (The father changes his voice) .
What’s worse, the teenage comet and meteorite gangs also bullied the ugly star. Some crashed into him, creating even more craters, and some swooped in close to startle him, so they could laugh at his expense.
Hey, guys. Let’s go! Let’s smash into him and make more holes! (The father changes his voice.)
Come on, hurry up. Wooh!! Hahahahaha. (The father changes his voice.)
♫ The poor star was alone and by himself. The sky lost its meaning when he had no friends. One day, the little star waved goodbye to the dazzling sky. No longer wanting to be a star, he jumped down from the vast sky. ♫
Without friends or anyone who accepted him, the sky no longer bore meaning for that star.
Why must all the other stars find me disgusting? Just because I’m not beautiful like them? All they see is my bumpy surface and strange shape, and they judge me as not worthy of being their friend. (sighs) (The father changes his voice.)
The little star didn’t understand. He didn’t want to live by himself, being wary of other stars bullying him, laughing at him, and shunning him. Finally, it was decided that he would no longer be a star. One night, he decided to jump down from the vast sky and leave everything behind.
♫ He plummeted down from the sky with a bright, flashing light. He passed through a sky of stars but had a longer tail than any other. Once he touched the surface of the sea, the little star sank into the water. Everything seemed different when it was no longer the familiar sky. ♫
After jumping from the sky, the star fell into the sea and sank deeper and deeper.
Because he was a star, he didn’t know how to swim and kept sinking deeper and darker until he reached the bottom of the sea. He lay still in the icy-cold water. The dark atmosphere of the seabed made him very frightened. He began to hesitate; hmmm, was it the right decision to jump down from the sky? This darkness and unfamiliarity were making him terrified.”
“I’m also scared.”
“Me too.”
“Everything was quiet and cold for who knows how long. But then, in the stillness, a shadow of a dozen pairs of eyes appeared, staring at him. This made him even more scared. Who was looking at him? This isn’t the sky, so the stars definitely didn’t belong to the stars. The more he thought about it, the more frightened he became.
The owner of the pair of eyes slowly revealed himself in the dark and inched closer to the star lying still at the bottom of the sea. A fish asked the star a question, with small and large sea creatures murmuring around.
Who are you? You look strange. (The father changes his voice).
Yeah, who are you? (The father changes his voice).
Umm, I’m... I’m a star. (The father changes his voice).
He replied with a stutter, for he wasn’t used to talking.
My name is Squidly. Everyone calls me a squid. (The father changes his voice.)
The large squid swam behind him, spoke jovially next to the star without disgust, and even introduced him to the other sea creatures.
As for that frowning brother, his name is Seahorse. And that clear thing is Jellyfish. Oh, there, the big one with fluttering fins is the Stingray. (The father changes his voice).
The little star looked after him with interest and discovered that each one had different appearances and colors. All of them had their unique characteristics; most importantly, there was one different thing. None of them seemed to be disgusted with him in the slightest. They all smiled and talked to him like no one had ever done before. The little star asked uncertainly,
Umm… You.. you guys are talking to me. Aren’t you disgusted? (The father changes his voice).
The squid questions back, Hmm? Why must we be disgusted with you? (The father changes his voice).
Well, I, I’m not pretty. My skin is rough like no other. (The father changes his voice).
The accented Stingray says to the star kindly,
Well, no one is like anyone else here, little star. However, we live together in harmony. (The father changes his voice).
The star began to feel better when he heard Stingray speak. The squid, who was still in a good mood, asked,
Well, where are you from? How did you come here? Are you by yourself or did you come here with someone? (The father changes his voice).
The little star was in a much better mood and began to giggle at the squid’s good mood.
Haha, I can no longer remember where I’m from, and it doesn’t even matter anymore. But would you feel disgusted if I asked to live here with you? (The father changes his voice).
The accented Stingray replied sincerely,
Hey, why not? This sea is vast. There are many places here for you to dwell. So, welcome to our home, the ocean. But eh, what should we call you? (The father changes his voice).
Hmm, that’s right. (The father changes his voice).
The octopus agreed loudly, so the Stingray offered his opinion,
You say you are a star, so we shall call you Starfish. What do you think? (The father changes his voice).
Oh, that’s great. My name is Starfish. (The father changes his voice).
"Other fish began to wonder and came closer to the star. A memorable day was made when the star started to make friends. All the fish in the water looked different. The sea was clearer when no one came to tease the star. When a little star in the sky lived among fish, it became a Starfish. From here onwards, the star no longer had to be ashamed or fearful that he was uglier than other fish. We can learn from this Starfish not to be afraid of who we are. You might be different, but as long as you are yourself, that’s enough".
“Since then, the star became a Starfish who lived happily in the sea. He got to be himself without having to be compared to anyone else. Do you see children? You might be different, but as long as you are you, then you can live happily. You could be a good person regardless of what you look like. Now, did you have fun”?
“Yes, daddy”.
“But I need to pee”.
“What?”
(The father laughs).
♫ Come and sit in a circle. Let’s sit close together. Don’t go anywhere yet; I have a story to tell you. Once upon a time, there was a legend of an ugly star. He floated aimlessly among many stars. Once upon a time, there was a legend of an ugly star. He floated aimlessly among many stars. But the little star was not very pretty, smooth, bright, or shiny. All he had were craters and wrinkles. He was the ugliest star among all the other stars and was teased endlessly about his appearance. The star felt ashamed and humiliated because he looked different from the other stars. The poor star was alone and by himself. The sky lost its meaning when he had no friends. One day, the little star waved goodbye to the dazzling sky. No longer wanting to be a star, he jumped down from the vast sky. He plummeted down from the sky with a bright, flashing light. He passed through an army of stars but had a longer tail than any other. Once it touched the surface of the sea, the little star sank into the water. Everything seemed different when it was no longer the familiar sky. Other fish began to wonder and came closer to the star. A memorable day was made when the star started to make friends. All the fish in the water looked different. The sea seemed clearer when no one came to tease the star. When a little star in the sky lived among fish, it became a Starfish. From here onwards, the star no longer had to be ashamed or fearful that he was uglier than other fish. We can learn from this Starfish not to be afraid of who we are. You might be different, but as long as you are yourself, that’s enough ♫
นิทานก่อนนอน สำหรับเด็กเรื่องอื่น ๆ
