นิทานเรื่อง กากับเหยือกน้ำ

แสงแดดร้อนแรงแผดเผา แผ่นดินแตกร้าวด้วยความแห้งแล้ง ในห้วย หนอง คลอง บึง แห้งผาก ไม่มีน้ำหลงเหลืออยู่เลย ณ เวลานั้น ยังมีแม่กาและลูกๆทั้งเจ็ดตัวของมัน  

♫ แม่กา ฉันคือแม่กา ลูกกา ฉันคือลูกกา (กา กา) กา การักรักกันทุกวัน กา การักรักกันทุกวัน บินไปบนฟ้ากว้างใหญ่ ไปไหนไปด้วยกัน (กา กา) ♫

แม่กาและลูกๆทั้งเจ็ดตัวของมันได้พยายามบิน บินหาน้ำดื่มด้วยความกระหายไปทั่วทุกหนทุกแห่ง แต่จนแล้วจนรอด ก็มองเห็นเพียงไอร้อนที่แผ่คลุมไปทั่ว ความแห้งแล้งครอบคลุมไปทั้งผืนดิน ลูกกาทั้งเจ็ดต่างพากันเหนื่อยอ่อน หิวกระหายน้ำเป็นอย่างมาก 

(เสียงลูกการ้อง) 

แม่กาจึงสอนลูกกาพร้อมจิกไปว่า 

“แม่รู้ลูก แม่รู้ แต่ว่าในเวลาลำบากอย่างนี้ เราต้องอดทนมากขึ้นไปอีก จงสู้เพื่อชีวิตของเจ้านะ” 

♫ ลูกเอ๋ย เจ้าจงหมั่นเพียร ลูกเอ๋ยขอจงพยายาม จงสู้อดทนในวันที่มืดมน เจ้าจะก้าวพ้นสู่วันที่ดี จงสู้อดทนในวันที่มืดมน เจ้าจะก้าวพ้นสู่วันที่ดี เราสู้อดทนในวันที่มืดมน เราจะก้าวพ้นสู่วันที่ดี เราสู้อดทนในวันที่มืดมน เราจะก้าวพ้นสู่วันที่ดี ♫

“ลูกๆจ๊ะ เราจะบินไปทางเหนือนั้นอีกหน่อย ถ้าเราไปทันเวลา แม่จำได้ว่าเคยมีบ่อน้ำที่ชาวบ้านขุดไว้นานมาแล้ว ที่นั่นเราจะได้กินน้ำกัน ไปกันเถอะลูก” 

ลูกกาต่างเชื่อฟังแม่กาและพยายามกระพือปีกบินต่อไป  

ในที่สุดแม่กาก็พาลูกๆของมันบินมาจนถึงบ่อน้ำบาดาลที่ว่านั้น แต่เมื่อมองลงไปในบ่อน้ำ น้ำนั้นกลับอยู่ลึกเกินไป 

“แม่จ๋าเราจะทำยังไง” 

“ลูกจ๋า พักตรงนี้ก่อน แม่ขอบินดูรอบๆ ก่อน” 

แม่กาให้ลูกๆของมันพักเหนื่อย ส่วนตัวแม่กาเองก็บินวนดูไปรอบๆ แม่ว่าแม่กาจะเหนื่อยจนแทบขาดใจ แต่เพื่อลูกๆของมัน มันจึงต้องอดทนเพียรพยายามต่อไป แม่กาหวังว่าจะได้พบแหล่งน้ำสักแห่ง และความพยายามนั้นก็สำเร็จผล 

แม่กามองเห็นเหยือกน้ำใหญ่วางอยู่ไม่ไกล มันร้องเรียกลูกๆทันที ลูกกาได้ยินเสียงแม่เรียกมันรีบบินตรงรี่มาทันที 

(เสียงลูกการ้อง) 

แต่ว่า ก็เกิดสิ่งที่ไม่คาดคิดขึ้นอีกจนได้ แม่กาและลูกๆไม่สามารถกินน้ำตรงเหยือกนั้นได้ เพราะน้ำในเหยือกมีอยู่เพียงติดก้นเหยือกและปากเหยือกนั้นแคบมาก หากบินเข้าไปก็อาจติดอยู่ในนั้นได้ ก็จะเป็นอันตราย เจ้าลูกกาตัวสุดท้องเกิดหงุดหงดขึ้นมาที่ไม่สามารถกินน้ำได้ จึงไปคาบก้อนหินเล็กๆใส่เหยือกนั้นด้วยความโมโห  

“นี่แน่ะ” 

แม่กาได้สังเกตเห็นว่าเวลาโยนหินลงไปในน้ำดังจ๋อม ระดับน้ำในเหยือกก็เพิ่มสูงขึ้น ซึ่งนั่นก็หมายความว่ากาทุกตัวจะต้องช่วยกันคาบก้อนหินมาโยนลงไปในเหยือกน้ำ แล้วระดับน้ำก็จะสูงขึ้นๆ จนมาถึงปากเหยือกแล้วแม่กากับลูกกาก็จะสามารถกินน้ำในเหยือกได้โดยปลอดภัย แม่กาจึงสั่งให้ลูกๆของมันคาบก้อนหินทีละก้อนๆ โยนลงไปในเหยือกน้ำ 

♫ ลูกเอ๋ย เจ้าจงหมั่นเพียร ลูกเอ๋ยขอจงพยายาม จงสู้อดทนในวันที่มืดมน เจ้าจะก้าวพ้นสู่วันที่ดี จงสู้อดทนในวันที่มืดมน เจ้าจะก้าวพ้นสู่วันที่ดี เราสู้อดทนในวันที่มืดมน เราจะก้าวพ้นสู่วันที่ดี เราสู้อดทนในวันที่มืดมน เราจะก้าวพ้นสู่วันที่ดี ♫

“นี่แน่ะๆๆๆๆๆๆ” 

จากสิบก้อนเป็นยี่สิบก้อน เป็นสามสิบก้อนจนนับไม่ถ้วน พวกมันช่วยกันโดยไม่ยอมย่อท้อ จนในที่สุดระดับน้ำก็มาถึงปากเหยือก และแม่กากับลูกของมันก็สามารถกินน้ำดับความกระหายได้ 

“เย้ สำเร็จแล้ว” 

“จำไว้นะลูก ถ้าเรามีความสามัคคีกันและอดทน มานะพยายามแบบนี้ต่อไป เราก็จบพอเจอแต่สิ่งที่ดี” 

♫ ลูกเอ๋ย เจ้าจงหมั่นเพียร ลูกเอ๋ยขอจงพยายาม จงสู้อดทนในวันที่มืดมน เจ้าจะก้าวพ้นสู่วันที่ดี จงสู้อดทนในวันที่มืดมน เจ้าจะก้าวพ้นสู่วันที่ดี เราสู้อดทนในวันที่มืดมน เราจะก้าวพ้นสู่วันที่ดี เราสู้อดทนในวันที่มืดมน เราจะก้าวพ้นสู่วันที่ดี ♫

กาทุกตัวจึงได้กินน้ำเย็นฉ่ำสมใจ และมีชีวิตรอดปลอดภัย ผ่านพ้นช่วงเวลาที่เลวร้ายไปได้ในที่สุด 

กา กา 

นิทานเรื่องนี้สอนให้รู้ว่าการใช้สติปัญญาและความพยายามย่อมนำมาซึ่งความสำเร็จ 

♫ แม่กา ฉันคือแม่กา ลูกกา ฉันคือลูกกา (กา กา) กา การักรักกันทุกวัน กา การักรักกันทุกวัน บินไปบนฟ้ากว้างใหญ่ ไปไหนไปด้วยกัน (กา กา)♫

♫ ลูกเอ๋ย เจ้าจงหมั่นเพียร ลูกเอ๋ยขอจงพยายาม จงสู้อดทนในวันที่มืดมน เจ้าจะก้าวพ้นสู่วันที่ดี จงสู้อดทนในวันที่มืดมน เจ้าจะก้าวพ้นสู่วันที่ดี เราสู้อดทนในวันที่มืดมน เราจะก้าวพ้นสู่วันที่ดี เราสู้อดทนในวันที่มืดมน เราจะก้าวพ้นสู่วันที่ดี ♫