นกกระทาทำเงินได้ดี นายพรานที่ไหน ๆ ก็รู้ มันคล้ายไก่ขนาดเล็ก ตัวป้อมสั้นอ้วน สีสันไม่สวยงาม ตามลำตัวมีจุดกระ ๆ ปีกและหางสั้น แต่เป็นสัตว์ที่นิยมเลี้ยงในพื้นที่บ้านไม่แพ้เป็ด ไก่ หรือห่านเลย
แต่มีกระทาฝูงหนึ่ง อาศัยอยู่ใกล้บึง พวกมันรอดพ้นจากการถูกจับจากนายพรานทุกวัน มันจึงยังสามารถใช้ชีวิตอิสระได้ ทุกเช้ามันจะไปหาอาหารในท้องนาที่อยู่ใกล้ ๆ แต่ปัญหาใหญ่ของนกกระทาฝูงนี้ก็คือ นายพราน
“ทำไงดีล่ะ นายพรานคนนี้มีความสามารถพิเศษ เลียนเสียงพวกเราได้เก่งมาก เหมือนมากด้วย โดยเฉพาะเสียงของข้า” หัวหน้าฝูงประชุมเครียด
“ข้าหลงคิดว่าเป็นเสียงของท่านตั้งหลายครั้ง โชคดีที่ไหวตัวทัน” สมาชิกที่เหลือต่างกังวล
“แต่ก็มีพวกเราหลายตัวที่ไม่ได้กลับมาอีกเลยนะ ติดอยู่ในตาข่ายที่นายพรานนั่นดักไว้” สมาชิกเสียงเศร้า
“เราต้องทำอะไรสักอย่าง” หัวหน้าฝูงกล่าว
วันหนึ่ง ฝูงนกกระทาก็จัดประชุมกันอีกครั้ง หัวหน้าฝูงคิดอะไรดี ๆ ได้ จึงเสนอวาระใหม่
“เราจะต้องทำให้เหตุการณ์นี้ยุติลงเสียที ขืนเป็นอย่างนี้ต่อไป พวกเราไม่เหลือแน่” หัวหน้าฝูงกล่าว
“นับแต่นี้ไป หากได้ยินเสียงเรียกของเขาให้สมาชิกที่เหลือ บินออกไปยังท้องนาทันทีนะ แต่พอเขาเหวี่ยงตาข่ายลง ก็ให้พวกเราใช้หัวดันตาข่ายขึ้นพร้อม ๆ กัน แล้วก็บินขึ้นทั้งตาข่ายนั่นแหละ จากนั้นก็บินตรงไปยังพุ่มไม้หนามเลยนะ เมื่อถึงตรงนั้นตาข่ายก็จะพันติดอยู่กับหนามของพุ่มไม้นั้น พวกเจ้าค่อยปลดตัวเองลงมาจากตาข่าย แล้วก็บินหนีไปได้” หัวหน้าฝูงเล่าอย่างมั่นใจ
ความสามัคคีเท่านั้นที่จะช่วยให้งานนี้สำเร็จได้ในทุกวัน ฝูงนกกระทาปฏิบัติตามอย่างเคร่งครัด ทุกครั้งที่พวกมันได้ยินการเลียนเสียงจากนายพราน มันจะยอมให้เขาจับแล้วบินไปตามที่หัวหน้าฝูงบอก ก่อนจะหนีเป็นอิสระไปพร้อม ๆ กันทุกตัว
นานวัน นายพรานล่านกยิ่งกลุ้มใจมากขึ้น เพราะไม่สามาถทำเงินได้จากการล่านกกระทาอีกแล้ว
“ต้องรอให้พวกมันทะเลาะกัน” ภรรยาของนายพรานกล่าว
แล้ววันนั้นก็มาถึง ระหว่างที่ทุกตัวพร้อมใจกันทำตามขั้นตอนจนคุ้นชิน เหตุการณ์หนึ่งก็เกิดขึ้น
“โอ๊ยยยยยยย เจ็บนะ” เจ้านกตัวหนึ่งเกิดไปชนกับนกอีกตัวเข้า
“ขอโทษ ๆ ไม่เห็น ๆๆๆ”
“หมายความว่าไง ไม่เห็น เจ้าตาบอดรึ”
“ข้ายืนยันมันเป็นอุบัติเหตุจริง ๆ”
แต่การทะเลาะกันครั้งนี้ บานปลายกระจายไปทั่ว ฝูงนกกระทาเริ่มแบ่งพรรคแบ่งพวก และต่างมองเห็นกันเป็นศัตรูคู่อาฆาต ในท้องนาเริ่มเต็มไปด้วยเสียงเอะอะของพวกนกกระทา
นายพรานและภรรยายิ้มกว้าง ขณะโยนตาข่ายลงคลุมฝูงนกกระทา
และเนื่องจากมัวคิดเรื่องทะเลาะกัน ฝูงนกกระทาจึงลืมไปว่าเกิดอะไรขึ้น
“เราถูกดักแล้ว” มีตัวหนึ่งร้องบอก
“บินขึ้นทางนี้”
“บินขึ้นทางนั้น”
“อย่าไปเชื่อ ทำไมเราต้องทำตามที่เจ้าบอกทุกครั้งด้วยเล่า”
“นั่นสิ ดีแต่บอก เราเบื่อคำสั่งนี้เต็มทีแล้ว”
ฝูงนกกระทาต่างเถียงกัน แต่ไม่ทันเสียแล้ว นายพรานได้รวบตาข่ายเข้าไว้ทั้งหมดเรียบร้อย ฝูงนกกระทาทุกตัว ถูกขายตลาด นายพรานและภรรยาได้เงินมากมาย
เหตุเกิดจากอุบัติเหตุที่ไม่ได้ตั้งใจ หรือเพราะการไม่ให้อภัยจนเกิดเป็นความไม่สามัคคีกันแน่นะ
♫ “ฉันคือนก นกที่โผบิน อิสระ ฉันคือนก นกที่ไม่กลัวกับดัก ฉันคือนก นกที่โผบินอิสระ ฉันคือนก นกที่ไม่กลัวกับดัก กับดักที่แท้นั้นอยู่ที่ใจ กับดักที่แท้นั้นอยู่ที่ใจ” ♫
ณ นครสุขสร้างสรรค์ มีหญิงชราคนหนึ่ง นั่งอยู่ที่ประตูเมือง คอยเฝ้ามองดูนักเดินทางที่ผ่านเข้าออกอย่...
อ่านต่อ
กาลครั้งหนึ่งนานมาแล้ว มีบัณฑิตผู้ยากจนคนหนึ่ง เขาคือเด็กหนุ่มผู้มีสติปัญญามาก เป็นทั้งนักกวีแถมย...
อ่านต่อ
จะมีใครสามารถอธิบายตัวตนที่แท้จริงของฉันได้บ้าง หลายคนพยายามหาคำตอบ ค้นคำอธิบาย แต่ก็ต้องล้มเหลวไ...
อ่านต่อ
