นิทานเรื่อง ราชินีผึ้ง 

กาลครั้งหนึ่งนานมาแล้วมีเมืองเล็ก ๆ เมืองหนึ่งที่มีพระราชาและเจ้าชายทั้ง 3 อาศัยอยู่ร่วมกัน วันหนึ่งเจ้าชายใหญ่และเจ้าชายรอง ได้ตกลงกันว่าจะออกไปล่าสัตว์ในป่าใหญ่ “วันนี้เป็นวันดี ข้าอยากจะออกไปล่าสัตว์ในป่าสักหน่อย เจ้าอยากไปกับข้าหรือไม่น้องพี่” เจ้าชายใหญ่ถามน้องชาย “มันจะต้องสนุกมาก ๆ เลยท่านพี่ ข้าขอไปด้วยคน” เจ้าชายรองตอบ แล้วทั้งคู่ก็แต่งตัวและเตรียมอาวุธล่าสัตว์ออกเดินทางจากพระราชวังไป ทั้ง 2 คนเดินลึกเข้าไปเรื่อย ๆ ลึกเข้าไปเรื่อย ๆ จนกระทั่งหลงเข้าไปในดินแดนสัตว์ประหลาดและหาทางออกไม่เจอ ต่อมาพระราชารู้ข่าวที่เจ้าชายทั้งสองหายตัวไป จึงทำให้พระราชากลุ้มใจมาก เจ้าชายองค์เล็กจึงอาสาออกตามหาพี่ชายทั้ง 2 ด้วยตัวเอง   

เจ้าชายองค์เล็กเดินทางออกตามหาจนเจอเจ้าชายทั้ง 2 เมื่อ 3 พี่น้องพบกัน แทนที่พี่ชายจะดีใจ กลับหัวเราะเยาะน้องชายคนเล็ก “เจ้ายังเด็กและโง่เขลา จะมีปัญญาพาพวกข้าออกจากป่านี้ไปได้อย่างไร ขนาดพวกข้าที่ฉลาดกว่ายังหลงทางและหาทางออกไม่ได้เลย” เจ้าชายองค์โตกล่าว เจ้าชายเล็กได้ฟังที่พี่พูดดูถูกแล้ว จึงตอบกลับไปว่า “ขอให้ท่านพี่ทั้งสองให้โอกาสข้าสักครั้ง ข้าจะหาทางพาท่านพี่ออกจากป่านี้ให้ได้” เจ้าชายรองจึงตอบน้องชายกลับไปว่า “พวกข้าจะลองเชื่อเจ้าดู” จากนั้นเจ้าชายทั้งสามได้เดินทางไปด้วยกัน โดยมีเจ้าชายเล็กเป็นคนนำทาง พวกเขาเดินทางจนกระทั่งไปเจอรังมดขนาดใหญ่ พี่ชายทั้ง 2 อยากสนุกด้วยการทำลายรังมดรังนั้น แต่เจ้าชายเล็กพูดขึ้นว่า “ได้โปรดหยุดเถอะท่านพี่ ปล่อยให้มดตัวน้อย ๆ ได้ใช้ชีวิตเล็ก ๆ ของพวกเขาต่อไปเถอะนะ ข้าขอร้อง” พี่ชายเห็นแก่น้องชายที่ยอมลำบากมาติดตามพวกตนจึงยอมทำตามคำขอ   

แล้วทั้ง 3 จึงเดินทางกันต่อ จนกระทั่งมาถึงทะเลสาบ ได้เจอกับเป็ดน้อยมากมายว่ายน้ำอยู่ เจ้าชายใหญ่และเจ้าชายรองอยากจะจับเป็ดมาสัก 2 ตัว แล้วนำมาย่างกิน “เป็ดตัวโตมาก เนื้อต้องนุ่มอร่อยแน่ ๆ” เจ้าชายรองพูดขึ้น ในขณะที่เจ้าชายใหญ่รีบวิ่งเข้าไปใกล้ ๆ เป็ด “จะรอช้าทำไม จับพวกมันฆ่าแล้วย่างกินกันดีกว่า” เจ้าชายเล็กรีบกระโดดเข้าขวางเจ้าชายใหญ่ “ได้โปรดเถิดท่านพี่ทั้งสอง อย่าจับเป็ดน้อยที่น่าสงสารเหล่านี้เลยนะ ปล่อยให้พวกมันได้ว่ายน้ำกับครอบครัวต่อไป พี่ ๆ อย่าคิดฆ่าพวกมันเลยนะ ข้าขอร้อง” เจ้าชายเล็กคุกเข่าร้องขอชีวิตให้เจ้าเป็ดน้อย พี่ชายทั้งสองเห็นดังนั้นจึงใจอ่อนยอมไว้ชีวิตเจ้าเป็ด แล้วพากันเดินทางต่อไป

จนเจอต้นไม้ใหญ่ที่มีรังผึ้งที่อุดมสมบูรณ์ไปด้วยน้ำผึ้งเต็มไปหมด เจ้าชายองค์พี่ทั้ง 2 อยากได้น้ำผึ้งและทำลายรังของมัน จึงวางแผนจุดไฟเผาเพื่อไล่และฆ่าผึ้งพวกนั้นทิ้ง แต่แล้วน้องก็ได้เข้ามาห้ามอีกครั้ง “ได้โปรดท่านพี่ ปล่อยแมลงที่แสนสวยพวกนี้ไปเถอะนะ อย่าฆ่ามันเลย ข้าขอร้องอีกครั้งนะท่านพี่” ครั้งนี้พี่ทั้งสองรู้สึกหงุดหงิดและรำคาญมาก แต่ก็ยอมปล่อยมันไป แล้วเดินทางกันต่อจนมาถึงปราสาท

พวกเขาทั้ง 3 หันไปเห็นม้า แต่ม้าทุกตัวนั้นเป็นหินอ่อนหมด มองไปทางไหนไม่เจอใครอยู่เลย พวกเขาเดินเข้าไปดูทุก ๆ ห้อง จนมาถึงประตูที่มีกุญแจล็อคอยู่ แต่ตรงกลางประตูนั้นมีรูเล็ก ๆ ที่สามารถมองผ่านเข้าไปได้ เมื่อมองเข้าไป...พวกเขาเห็นชายแก่ผมขาวนั่งอยู่ในห้อง เจ้าชายทั้งสามช่วยกันตะโกนเรียกชายแก่ถึง 3 ครั้ง จนชายแก่ได้ยินและเดินออกมาหาพวกเขา ชายแก่ไม่พูดอะไรสักคำ ได้แต่พาเจ้าชายทั้ง 3 เดินไปที่โต๊ะสวยงามและมีอาหารอยู่มากมาย เมื่อกินเสร็จทั้ง 3 ต่างแยกย้ายกันเข้าห้องนอนที่ชายแก่จัดเตรียมไว้ให้  

เช้าวันต่อมาชายแก่ได้พาเจ้าชายองค์โตไปที่โต๊ะหินอ่อน ซึ่งมีกระดาษวางเรียงอยู่ 3 ใบ ใบแรกได้เขียนวิธีถอนคำสาปของปราสาท เจ้าชายองค์โตอ่านข้อความในกระดาษว่า “ในป่านั้นมีไข่มุกนับพันที่เป็นของเจ้าหญิง จะต้องหามันให้ครบ และหากเก็บไม่ครบ เมื่อถึงเวลาพระอาทิตย์ตกดิน ผู้ค้นหาจะต้องกลายเป็นหินอ่อนในทันที” เมื่ออ่านจบ เจ้าชายใหญ่ได้รีบออกเดินทางไปหาไข่มุกทันที ตั้งแต่เช้าจนเย็น ได้พบเพียงแค่ร้อยเม็ด เมื่อพระอาทิตย์ตกดิน ร่างของเขากลายเป็นหินอ่อนทันที   

ในวันถัดมา ชายชราได้ทำแบบเดียวกันคือพาเจ้าชายองค์รองมานั่งที่โต๊ะหินอ่อน ซึ่งมีกระดาษแผ่นเดียวกันวางอยู่ เจ้าชายองค์รองรับอาสาที่จะถอนคำสาปให้กับพี่ชายและปราสาทในทันที แต่หาทั้งวัน เจ้าชายองค์รองหาได้เพียง 200 เม็ดเท่านั้น และเมื่อถึงเวลาพระอาทิตย์ตกดิน ในที่สุดร่างของเจ้าชายองค์รองกลายเป็นหินอ่อนเหมือนกัน    

และในที่สุดมาถึงเจ้าชายองค์สุดท้ายที่เป็นน้องชายคนเล็ก เจ้าชายมุ่งมั่นตั้งใจหา แต่มันยากมากในการที่จะหาเจอไข่มุกแต่ละเม็ด เขาจึงนั่งลงบนก้อนหินและร้องไห้ “ฮือ ๆ ทำไมมันช่างยากเหลือเกิน ข้านี่ช่างโง่เขลาจริง ๆ ข้าคงไม่สามารถช่วยท่านพี่ทั้ง 2 ได้” ในขณะที่เขากำลังร้องไห้อยู่นั้น พญามดที่เขาเคยช่วยเหลือไว้ได้ยินเข้า จึงเรียกมดทุกตัวในป่ามาช่วยกันหาไข่มุกมากองไว้จนครบ  

จากนั้นเจ้าชายคนเล็กรีบมาอ่านกระดาษใบที่ 2 ทันที “จงไปตามหากุญแจห้องนอนของเจ้าหญิงที่อยู่ในทะเลสาบให้เจอ” เจ้าชายคนเล็กจึงรีบไปที่ทะเลสาบ และทันทีที่เขาเห็นเป็ด 2 ตัวที่เขาเคยช่วยเหลือไว้ เขารีบเล่าเรื่องทั้งหมดให้เจ้าเป็ดน้อยทั้ง 2 ฟัง เป็ดทั้ง 2 ได้ช่วยกันว่ายน้ำตามหากุญแจ และใช้เวลาเพียงไม่นาน เจ้าเป็ดน้อยสามารถเอากุญแจมาให้กับเจ้าชายองค์เล็กได้สำเร็จ  

และก็มาถึงภารกิจสุดท้ายที่ยากที่สุด คือจะต้องเลือกเจ้าหญิงองค์ที่เด็กที่สุดและดีที่สุดในบรรดาเจ้าหญิงทั้ง 3 องค์ ทั้ง 3 องค์มีหน้าตาที่สวยงามและเหมือนกันมาก แต่เจ้าชายองค์เล็กได้รู้มาว่า เจ้าหญิงองค์ที่ 1 ได้กินน้ำตาลก้อนหนึ่ง องค์ต่อมาได้กินน้ำเชื่อม และองค์สุดท้ายได้กินน้ำผึ้งไป 1 ช้อน ดังนั้นเขาต้องหาให้ได้ว่าคนไหนที่ได้กินน้ำผึ้ง และแล้วราชินีผึ้งที่ครั้งหนึ่งเจ้าชายเคยช่วยชีวิตไว้ ได้บินมาช่วยเหลือเจ้าชายบ้าง ด้วยการบินเข้าไปชิมรสชาติที่แตกต่างกันที่ปากของเจ้าหญิงทั้ง 3 และได้มาหยุดอยู่ที่เจ้าหญิงองค์สุดท้ายที่ได้กินน้ำผึ้ง จึงทำให้เจ้าชายสามารถตอบได้อย่างถูกต้อง  

และแล้วคำสาปก็ถูกทำลาย หินอ่อนทั้งหมดรวมไปถึงเจ้าชายองค์โตและองค์รองพี่ชายของเขา กลับกลายมาเป็นคนอีกครั้ง และเจ้าชายองค์เล็กกับเจ้าหญิงได้แต่งงานและอยู่ด้วยกันอย่างมีความสุขตลอดไป